رواية احببت صعيدي من الفصل 13 الي 16 بقلم شاهندا امام
رواية احببت صعيدي من الفصل 13 الي 16 هى رواية من كتابة شاهندا امام رواية احببت صعيدي من الفصل 13 الي 16 صدر لاول مرة على موقع التواصل الاجتماعى فيسبوك رواية احببت صعيدي من الفصل 13 الي 16 حقق تفاعل كبير على الفيسبوك لذلك سنعرض لكم رواية احببت صعيدي من الفصل 13 الي 16
رواية احببت صعيدي من الفصل 13 الي 16
فى صباح اليوم التالى
على سفره الطعام
دياب: هى فين فيروز ياما
هاله: طلعت ليها قالت ليا مش جعانه عشان بتذاكر وعندها امتحان الشهر الجاى
دياب: هو يونس وورد راحو كُلياتهم
هاله: ايوه
دياب: طب معلش ياما اعملى كام سندوتش ليا وليها وانا هطلع افطر معاها
هاله: حاضر يا ولدى
قاسم بغمزه: اطلع افطر معاها بس هاا متبقاش شقى
دياب: افطر يا قاسم وروح على القسم بدل ما اخليك تروح على العنايه المُركزه
قاسم بخوف مصطنع: حاضر بس انا واخد اجاوه النهارده انا وسليم
دياب: واخدين اجازه ليه
قااسم: عادى راحه شويه
دياب: تمام
اخد دياب السندوتشات وطلع لاوضه فيروز وخبط على الباب
فتحت فيروز وهى حاطه القلم فى شعرها
دياب بضحك على شكلها: انتِ عامله فى شكلك كده ليه
فيروز بطفوله: ماده بارده مش عارفه اذاكر فيها كلمه
دياب بضحك: انا عرفت انك مش فطرتى فجبت سندوتشات نفطر مع بعض وعلى فكره انا ممكن اذاكرلك الماده
فيروز: بجد هتعرف تذاكرها ليا
دياب بغرور: اكيد دا انا دياب الهوارى
فيروز بضحك: يخرب بيت تواضعك المهم هتذاكرها ليا فى اوضتى
دياب: لا تعالى اوضه المكتب اللي تحت بس قبل ما اذاكر ليكى هنفطر الاول
فيروز: خلاص تمام انزل وانا هحصلك
دياب: خلاص ماشى
عند فاطمه فى الكُليه
داخل كافتريا الكُليه
البنت: انتِ يا بتاعه انتِ
فاطمه: لا رد
البت: هو أنا مش بكلمك
فاطمه ببرود: والله انا ليا اسم واسمى فاطمه مش بتاعه
البت: خلاص يعنى مش غلطنا فى سياده السفيره
فاطمه: ياربى على القرف اللي على الصبح دا انتِ عايزه ايه
البنت: قومى من المكان دا أنا عايزه اقعد هنا
فاطمه باستفزاز: ولو قولتلك انى مش هقوم هو المكان دا اتكتب بإسمك وبعدين ما فى اماكن كتيره اهو اقعدى فى اى مكان انشالله تقعدى حتى فى مقلب الزبا*له اللى انتِ جايه منو
البنت: انتِ بتكلمينى كده ليه انتِ متعرفيش أنا مين
فاطمه: لا معرفش
البت: أنا يارا المنشاوى بت رجل الاعمال المعروف اشرف المنشاوى
فاطمه بسخريه: حصلنا الرعب والتهديد
يارا بصوت عالى: دا أنا هخلى بابى يرفدك من الكُليه دى
فاطمه بتريقه: يامى يامى يامى خوفت أنا كده وانتِ بتعلى صوتك ليه اصلا
يارا بصوت عالى: وانتِ مالك أنا اعلى صوتى براحتى
نادر سمع الصوت العالى
نادر ليارا: فى ايه وايه الصوت العالى دا انتِ فى جامعه محترمه
يارا بزعل مصطنع: شوفت يا نادر البتاعه مش عايزانى اقعد فى كافيه الكُليه
نادر بغضب: اولا أنا بالنسبالك دكتور نادر مش نادر وثانيا هى ليها مش اسمها بتاعه
نادر لفاطمه: تعالى على المكتب بتاعى يا فاطمه
مشيت فاطمه ورا نادر لحد ماوصل المكتب دخلو ونادر قفل الباب وراه
فاطمه: والله البنت دى كدابه هى اللى قالت ليا قومى من المكان دا
فجأه نادر شد فاطمه لحضنو
نادر بحُب: أنا عارف يا حببتى انها كدابه وانا مصدقك انتِ
ابتسمت فاطمه وهى فى حضنو وبعدين بعدت
فاطمه: وبعدين انت ازاى تسمحلها تقولك يا نادر من غير دكتور
نادر: والله انا مش عارف هى قالتها ليه بس أنا وقفتها عند حدها
فاطمه: طب أنا همشى عشان المحاضره
نادر: على فكره أنا اللى عليكِ
فاطمه: ماانا عارفه بس لازم امشى
نادر: بصى ممكن اعمل حاجه بس غمضى عنيكى الاول
فاطمه بإستغراب غمضت عنيها نادر قرب منها وقبل*ها فاطمه فتحت عنيها من الصدمه
فجأه الباب اتفتح
يارا: أنا أسفه يا دكتور نا....
نادر بعد من فاطمه
نادر بغضب: انتِ ازاى تفتحى الباب كده
يارا بصوت عالى جمع كُل الطلاب: الله الله بقا بتعملى محترمه وانتِ مقضياها مع الدكاتره يا زبا*له وكمان فى المكتب فى حاجه اسمها شُقق على فكرة
فاطمه بدموع وصدمه: شُقق
نادر قرب منها وضربها بالقلم
نادر بغضب: الشُقق دى اللى يعرفها امثالك يا زبا*له وعلى فكره فاطمه مراتى
يارا بصدمه: مراتك
نادر بغضب: ايوه مراتى واقسم بالله لو لمحت حد جايب سيرتها بحاجه مش عجبتنى مش هيحصل كويس يلا كُل واحد على المحاضره بتاعوو
كُل الطلاب مشيت
يارا بدموع: وانا انا كُنت بحبك
نادر: والله انا محبتكيش ومحدش قالك حبينى
يارا: فعلاً دى غلطتى انا أنا اسفه يا دكتور وانا اسفه يا فاطمه
مشيت يارا ونادر قرب من فاطمه ومسح دموعها
نادر بحنان: خلاص ياحببتى الموضوع خلص
فاطمه: حرام عليك انت جرحتها
نادر بهدوء: صدقينى اللى انا عملتو دا هيغيرها كتير
فاطمه: طب انا هروح المحاضره
نادر: يلا بينا
عند عبير
عبير: يابت تعالى نروح للدكتور انتِ باين عليكِ تعبانه ووشك اصفر
هند بتعب: لا يا ماما انا كويسه متقلقيش انا هروح اعمل حاجه سُخنه ليا
لسه بتقوم عشان تتحرك مكملتش خطوتين واغمى عليها
عبير بخضه: بانتى
اتصلت بالدكتوره
بعد فتره خرجت الدكتوره
عبير: خير يا دكتوره البت مالها
الدكتوره بإبتسامة: مبروك بنت حضرتك حامل فين جوزها عشان نفرحو
عبير بصدمه: حامل ازاى
بهتت ابتسامه الدكتوره وقالت: هى مش متجوزه ولا ايه
عبير بكذب: ها لا طبعاً متجوزه بس جوزها فى الشغل
الدكتوره: طب الف مبروك عن اذنك
عبير: اتفضلى
مشيت الدكتوره ودخلت عبير عند هند
عبير وهى بتضرب هند بالقلم
عبير: انتِ يا هند تعملى كده
هند بدموع: والله انا كُنت فاكره جمال هيتجوزنى
عبير بسخريه: جمال يتجوز امال فيروز هربت ليه جمال يلعب بالبنات لاكن يتجوز لا
هند بدموع: طب هنعمل ايه
عبير: هضطر اقوم محامى لجمال وابوكى فى اسرع وقت عشان بدل ما نتفضح
عند فيروز
دخلت المكتب فيروز المكتب وهى شايله الكُتب
فيروز: انا جيت اهو
دياب: تعالى نفطر الاول وبعدين اذاكرلك
فيروز: حاضر
بعد فتره خلصو فطار
دياب: يلا تعالى اذاكرلك
فيروز: يلا بينا
دياب ذاكر لفيروز وفيروز كانت منبهره بشرحو
بعد 4ساعات
فيروز: اااه ايه التعب دا
دياب: تستاهلى عشان زنقتى نفسك
فيروز: بس انت شرحك حلو خالص
دياب بغرور: ما انا عارف
فيروز: يخرب بيت تواضعك
دياب بخبث: طب فين تمن الشرح
فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس
قام دياب من مكانه وقرب من فيروز
دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى
فيروز: انت بتقرب ليه دياب بص وراك كده
دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها
دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى
فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع
دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه
فيروز قربت منو وقب*لت خدو
دياب برفعه حاجب: ايه دا
فيروز ببراءة: بو*سه
دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها
فجأه باب المكتب اتفتح
قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل.....
قاسم بصدمه
دياب بخبث: طب فين تمن الشرح
فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس
قام دياب من مكانه وقرب من فيروز
دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى
فيروز: انت بتقرب ليه دياب طب بص وراك كده
دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها
دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى
فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع
دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه
فيروز قربت منو وقب*لت خدو
دياب برفعه حاجب: ايه دا
فيروز ببراءة: بو*سه
دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها
فجأه باب المكتب اتفتح
قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل.....
قاسم بصدمه:ايه دا هو جيت فى وقت غير مناسب ولا ايه
دياب بعد عن فيروز وفيروز خبت وشها فى حضنو
دياب بغيظ منو: مش تخبط على الباب يا حيو*ان انت وبعدين انتِ مخبيه وشك ليه هو انا شاقطك
فيروز وهى مخبيه وشها فى حضنو: اسكت بقا انت السبب
قاسم بضحك: خلاص والله مكنتش اعرف كنت فاكر انك بتشرح ليها
دياب: اطلع بره يا قاسم
قاسم بضحك: خلاص طالع بس متنساش لما تخلص شرح تمسح بوقك من الروج
طلع قاسم وهو بيضحك
فيروز طلعت من حضنو: عجبك كده
دياب: وأنا اعرف منين انو هيدخل من غير ما يخبط
فيروز: اوعى كده أنا هطلع
دياب: استنى تطلعى ايه بس هو احنا كنا بنقول ايه
فيروز: تصدق أنا كنت فكراك محترم
دياب بضحك: أنا محترم مع كل الناس إلا معاكى ومش هتخرجى من هنا إلا لما اخد تمن الشرح كلو
فيروز بوجه باكى: سيبنى اطلع زمان قاسم فضحنا برا
دياب: خلاص صعبتى عليا يلا نطلع
طلع فيروز ودياب وقاسم كان بيضحك
قاسم بضحك: خلصت شرح يا دياب
دياب: اه يا خويا خلصت
فيروز بإحراج: أنا هطلع فوق
طلعت فيروز فوق
دياب: هاا يا قاسم كنت عايزنى فى ايه
قاسم: الفيزا بتاعتى خلصت وكنت عايزك تحط فيها فلوس بس لقيتك مش فاضى
دياب بابتسامه صفرا: أنا هقفل الفيزا بتاعتك نهائى عشان ارتاح منك واربيك
قاسم بضحك: والله يا عم ما كنت اعرف ان الشرح بتاعك كده
دياب بضحك: بس ايه رأيك فى شرحى
قاسم بضحك: بصراحه انت فى الشرح معندكش ياما ارحمينى
دياب: اه صح امال المرتب بتاعك فين انت عميد يعنى مرتبك كويس
قاسم: ماحنا لسه فى نص الشهر والمرتب خلص وبعدين انت باصص فى المرتب
دياب: ياعم روح أنا ابص ليك يا معفن
قاسم: فعلاً هو دا حب الاخوات هاا هتحط ليا فلوس
دياب: خلاص ماشى هحط وامرى لله
قاسم: يحيى العدل يلا أنا طالع فوق
دياب: يلا أنا طالع معاك
بعد مرور شهر الامتحانات
يوم النتيجه
يونس بفرحه: الحمدلله نجحت وطالع التانى على الكليه
هاله: مبروك يا يونس
يونس وهو بيبوس ايدها: الله يبارك فيكِ ياما
قاسم: مبروك يا يونس
يونس: الله يبارك فيك يا قاسم
ورد بفرحه: أنا كمان نجحت وطلعت التالته
هاله: مبروك يا ورد
ورد: الله يبارك فيكِ ياماما
يونس: الف مبروك يا ورد
ورد: الله يبارك فيك يا يونس
قاسم وهو بيحضنها: الف مبروك يا حبيبه اخوكى
ورد: الله يبارك فيك يا قاسم
فيروز نزلت من فوق
فيروز: ها عملتو ايه
يونس: الحمدلله نجحنا أنا طلعت التانى وورد طلعت التالته
فيروز: الف مبروك ليكم وامل وليلى عملو ايه
قاسم: انا اتصلت بليلى قالت انها طلعت الخامسه
يونس: وأنا اتصلت بأمل قالت انها طلعت الرابعه
فيروز: الف مبروك ليهم وانا اتصلت بفاطمه قالت ليا انها طلعت التالته
يونس: وانتِ شوفتى نتيجتك
فيروز: لا دياب قالى انو هيشوفها ليا فى الكليه نفسها بس مش عارفه ليه اتأخر
دياب: انا جيت اهو
فيروز بلهفه: ها جبت كام
دياب بتمثيل: اياً كانت النتيجة لازم نحمد ربنا عليها وانتِ السنادى حصلت ليكى ظروف كتيره.
فيروز بحزن: هو أنا جبت درجه وحشه
دياب بتمثيل: للاسف انتِ طلعتى الاولى على الكليه
فيروز بفرحه: ايه دا انت بتقول ايه
دياب: اه والله جبتها من الكليه نفسها
فيروز وهى بتضرب دياب فى دراعه بهزار: حرام عليك خضتنى والله
دياب اخدها فى حضنو: الف مبروك يا روز
فيروز بابتسامة: الله يبارك فيك يا دياب
قاسم: ايه يا دياب احنا هنا
دياب: لو عندك دم امشى
يونس لقاسم: ياااه على الكسفه اللي انت فيها يا حازم
كُلهم باركو لفيروز
دياب بيدى هديه لفيروز: خدى الف مبروك
فيروز: الله يبارك فيك بس ايه دى
دياب: افتحى وشوفى
فيروز فتحت الهديه ولقيتو تليفون هديه
دياب: قولت اجيب ليكِ تليفون بدل اللي اتسرق منك
فيروز بابتسامة : شكراً خالص يادياب
دياب بإبتسامة: العفو على ايه يعنى أنا مش عملت حاجه وبما انك نجحتى فإيه رأيك بعد فرحنا تشتغلى معايا فى الشركه ولاعندكمانع
فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع
عند عبير
عبير: يلا يا هند عشان نروح الزياره لابوكى ولجمال
هند: يلا بينا
راحو القسم ودخلو زياره لسالم وجمال
عبير: عامل ايه يا سالم
سالم: الحمدلله كويس انتِ عامله اية يا عبير
عبير: كويسه ايه اخبارك يا جمال
جمال: عادى زى مانتِ شايفه
عبير: أنا كلمت محامى كويس عشان القضيه بتاعتكم
سالم: طب كويس يا عبير بس ليه وشك اصفر يا هند
هند توتر: لا عادى أنا اخده دور برد
جمال: لا متكلميش حد احنا هنعرف نتصرف
هند بتسرع وغباء: لا احنا لازم نكلم عشان تطلعو من السجن وانت كمان لازم تطلع عشان تشوف حل فى المصيبه اللي انت عملتها فيا
عبير قرست هند فى دراعها
سالم: باستغراب: مصيبه ايه يا هند
عبير: لا مفيش مصيب.......
قاطعها سالم
سالم: أنا بكلمها هى مش انتِ مصيبه ايه انطقى
هند: ما تتكلم يا جمال ساكت ليه
جمال ببرود: قصدك على انك واحده رخي*صه وسلمت ليا نفسها اكيد بعد اللى حصل تكونى حامل بس شوفى مين ابو الواد يا حلوه يا عسكرى رجعنى الحبس بتاعى
العسكرى: الزياره لسه مخلصتش يا مسجون
جمال: يا عم أنا عايز اروح دلوقتى
العسكرى اخد جمال على الحبس بتاعه
سالم بحزن: ليه تعملى كده ياهند
هند بدموع: أنا كنت فاكره انو هيتجوزنى
سالم وهو حاطط ايده على قلبو
عبير: مالك يا سالم
سالم: لا رد
عبير بصراخ: حد يجيب لنا دكتور بسرعه
تسريع الاحداث
جات عربية الاسعاف واخدت سالم وكان معاه هند وعبير واخدوه على المستشفى
فى الاوضه بتاعه سالم
سالم وهو بيتكلم بالعافيه: اطلعى بره مش عايز اشوف وشك انتِ لا بنتِ ولا اعرفك وانتِ ياعبير اتصلى بفيروز خليها تيجى حالا
عبير بضيق: وانت عايزها فى ايه
سالم بضعف: وانتِ مالك اتصلى وخلاص
عبير بضيق: انا مش معايا رقمها بس انت معاك رقم دياب الهوارى فى تليفونك والتليفون معايا اتصل عليه واخليه يجيبها
سالم: اعملى اى حاجه المهم تيجى فى اسرع وقت
عبير بضيق: حاضر يلا يا هند نطلع بره
عند فيروز
كلهم قاعدين على التلفزيون فجأه تليفون دياب رن
دياب: الو
عبير: دياب الهوارى معايا
دياب: ايوه أنا مين معايا
عبير: أنا عبير مرات ابو فيروز
دياب بغضب: انتِ عايزه ايه
عبير: ممكن تدينى فيروز بس عايزاها فى حاجه ضرورى
دياب: اهى معاكى لما نشوف اخرتها
فيروز اخدت التليفون
فيروز: الو
عبير: ايوه يا فيروز الحقى ابوكى تعبان وعايز يشوفك ضرورى واحنا دلوقتى فى المستشفى
فيروز بخضه: ايه مستشفى ايه
عبير: مستشفى ******* تعالى دلوقتى مفيش وقت
فيروز: حاضر أنا جايه حالا وقفلت
دياب: رايحه فين
فيروز: بابا تعبان وعايزنى اروح ليه
دياب: وانتِ عايزانى اوديكى ليه صح لا طبعاً أنا مش موافق
فيروز برجاء: عشان خاطرى يا دياب أنا لازم اروح دا مهما كان والدى برضو
فيروز كانت بتبص لدياب برجاء عشان يوافق
هاله: وديها ياولدى دا ابوها برضو
دياب بنفاذ صبر: خلاص روحى بس انا هروح معاكى روحى جهزى نفسك على ما اجهز نفسى
فيروز: حاضر
جهزت فيروز وجهز ودياب وفيروز قالت لدياب على اسم المستشفى
فى المستشفى
خارج غرفه سالم
عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال
هند: خلاص اللي حصل حصل
قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز
فيروز لعبير: بابا فين
عبير: اهو فى الاوضه دى
دياب لفيروز: أنا هستنى هنا
فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى
دخلت فيروز عند سالم
فيروز: ازيك يا بابا
سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه
فيروز: أنا الحمدلله وانت
سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه
فيروز بدموع: مسمحاك والله
سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى
فيروز: ايوه قاعد برا
سالم: طب اندهيه عايزه
فيروز: حاضر
فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد ماقنعت دياب انو يدخل دخل
سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز
فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو
دياب بعيون حمرا:
فى المستشفى
خارج غرفه سالم
عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال
هند: خلاص اللي حصل حصل وبعيدين أنا بحب جمال
عبير: اتلهى على خيبتك حُب ايه وزفت ايه
هند: خلاص ياماما وبعدين اسكتى اهى فيروز جات
عبير بحقد: انتِ شايفه دياب طول بعرض وهيبه كده وقعت واقفه مش زيك رايحه تحبى جمال
قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز
فيروز لعبير: بابا فين
عبير: اهو فى الاوضه دى
دياب لفيروز: أنا هستنى هنا
فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى
دخلت فيروز عند سالم
فيروز: ازيك يا بابا
سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه
فيروز: أنا الحمدلله وانت
سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه
فيروز بدموع: مسمحاك والله
سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى
فيروز: ايوه قاعد برا
سالم: طب اندهيه عايزه
فيروز: حاضر
فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد مااقنعت دياب انو يدخل دخل
سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز
فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو
دياب بيبصله بعيون حمرا وساكت فجأه جهاز القلب بتاع سالم وقف والدكاتره دخلت وفيروز فى حاله صدمه ودياب ساكت
الدكتور: لو سمحتو اخرجو بسرعه
فيروز بدموع: لا أنا هفضل معاه
دياب وهو بيمسكها ويسحبها لبرا: يلا يا فيروز مينفعش تقعدى هنا اطلعى برا عشان الدكاتره يشوفو شغلهم
دياب طلع فيروز بالعافيه من الاوضه
عبير: فى ايه ما تردى عليا أنا عارفه انك وش م.....
نظره دياب ليها كانت كفيله تخرسها
دياب كان حاضن فيروز وهى بتبكى
بعد فتره الدكاتره خرجت
الدكتور بأسف: احنا عملنا اللي علينا بس للاسف البقاء لله
فيروز بدموع: لا انت كداب
دياب: خلاص يا فيروز هى دى سُنه الحياه
فيروز: عشان خاطري يا دياب سامحو
دياب: لا رد
فيروز: دياب ارجوك رد عليا عشان خاطرى سامحو أنا عارفه انو حرمك من حنان الاب بس ربنا اخد حقك
دياب بجمود: ربنا اللي بيسامح يا فيروز واذا كان عليا فأنا مسامحه عشان خاطرك يلا بينا
مشيت فيروز مع دياب
عبير: يلا بينا نخلص اجراءات الدفن والحمدلله انها مش اتكلمت فى الفلوس
هند: هو دا كُل اللي همك
عبير: ايوه الفلوس اهم حاجه عندى
خلصت عبير إجراءات الدفن وحتى مش عملت ليه عزاء
عند دياب
وصلو البيت فى الليل وفيروز راحت على اوضتها
هاله: فى ايه يا دياب فيروز طلعت بتبكى ليه
دياب بتنهيده: ابوها مات ياما
هاله: انا لله وانا اليه راجعون
دياب: وطلب منى انى أسامحه عشان خاطر فيروز
هاله: وانت عملت ايه
دياب: سامحته ياما
هاله: كُنت متأكده انك هتسامحه لانى ربيتك على السماح وانت قلبك طيب
دياب: انا طالع اوضتى
هاله: خدنى معاك انا كُنت هطلع لفيروز دا مهما كان ابوها برضو
طلع دياب على اوضته وهاله راحت عند فيروز
هاله خبطت على الباب وفيروز فتحت وكان فى عيونها دموع
هاله بطيبه: متزعليش يا فيروز ادعيله بالرحمه تعالى فى حضنى
فيروز دخلت فى حضن هاله وكانت بتبكى
فيروز: رغم انو ولا مره حسسنى بحنانه عليا كان كل تركيزه على هند وامها لاكن أنا لا حتى ماما كان بيعاملها وحش بس دا مهما كان والدى برضو
هاله: ادعيله بالرحمه يا فيروز وبعدين ما انتِ هتبقى مرت دياب يعنى بتى برضو ولا انتِ مش بتعتبرينى امك
فيروز بضحك وسط دموعها: لا طبعاً بعتبرك ماما
هاله: طب يلا انتِ مش خلصتى امتحانات ونجحتى أنا هقول لدياب يحدد معاد الفرح أنا هسيبك ترتاحى دلوقتى وبعدين نتكلم فى موضوع الفرح تصبحى على خير
فيروز: وانتِ من اهل الخير
فى اليوم التالى
بعد ما خلصوا فطار
دياب: أنا كُنت عايز احدد معاد للفرح
هاله: كنت لسه بتكلم مع فيروز امبارح
دياب: ايه رأيكم اخر الاسبوع دا
هاله: المهم رأى فيروز ايه رأيك يا فيروز
فيروز: معنديش مانع
دياب: خلاص يبقى على بركه الله
عند عبير راحو زياره لجمال
جمال: ايه سالم مات
عبير: ايوه مات امبارح
جمال: طب بصى خلينا فى المهم أنا عايز اطلع من هنا ضرورى
عبير: وأنا اعمل ايه يعنى
جمال: هقولك.................. عرفتى هتعملى ايه
عبير: موافقه وامرى لله وبعدين انت هتعمل ايه فى حكايه هند
جمال ببرود: والله بنتك وسلمت نفسها ودا ميخصنيش شوفى حل معاها
عبير: بس انت لازم تتجوزها
جمال بكذب: وأنا ايه عرفنى انو ابنى بس عشان الفضيحه أنا هتجوزها بس طلعينى من هنا الاول
عبير: خلاص موافقه
عند فيروز
كانت الكُل مشغول فى تجهيزات الفرح
قبل الفرح بيوم
فى اتيليه الفساتين
فاطمه: انا اخترت دا
ورد: أنا كمان اخترت
امل: وأنا كمان اخترت باقى ليلى وفيروز
ليلى: لا اهى ليلى اختارت باقى فيروز
فاطمه: ها يا فيروز اخترتى
فيروز: ايه رأيكم فى دا
امل: تحفه والله
فيروز: خلاص يلا بينا على البيت
تسريع الاحداث
فى يوم الفرح بليل الاغانى شغاله والكُل فرحان وبيرقص
فى اوضه الشباب
دياب واقف قدام المرايه بيحط البرفيوم بتاعه وهو لابس بدله سودا وساعه وكان شكله جذاب جداً
قاسم: يابختك بقيت عريس مش زينا
دياب: اهى عينك دى اللى هتجيبنى ورا
سليم: مبرووك بقا اوعدنا يارب
دياب: اصبر الصبر حلو
نادر: طب أنا كاتب كتابى ينفع اتجوز معاك
دياب: ياد ما تصبر انت وهو
يونس: صابرين والله
فى اوضه البنات
البنات بتوع الميك اب: ها ايه رأيك يا عروسه
فيروز بتبص لشكلها: واااو بجد تسلم ايدكم
فاطمه وهى بتحضنها: الف مبروك يا روز
فيروز: الله يبارك فيكِ يا فطوم
امل وورد وليلى: الف مبروك يا روز
فيروز: الله يبارك فيكم يا بنات عقبالكم
وبعدين الباب خبط
امل: أنا هروح افتح دا اكيد دياب
أمل فتحت الباب ودخل دياب وانبهر بجمال فيروز قرب منها وباس راسها وهى شبكت ايدها فى ايده والبنات عملو كده بردو كل واحده مع خطيبها
نزلو تحت فى الفرح وقعدو يرقصو والفرح كان جميل جدا
بعد ما الفرح خلص دياب اخد فيروز على اوضته دخلو وبعدين دياب قفل الباب
فيروز اول ما دخلت كانت بتفرك فى ايدها وبتبص للارض بخجل
دياب بشر: نورتى جحيمك يا روز
فيروز رفعت راسها بصدمه
بعد ما الفرح خلص دياب اخد فيروز على اوضته دخلو وبعدين دياب قفل الباب
فيروز اول ما دخلت كانت بتفرك فى ايدها وبتبص للارض بخجل
دياب بشر: نورتى جحيمك يا روز
فيروز رفعت راسها بصدمه: انت بتقول ايه يا دياب
دياب ببرود: ليه هو انتِ فاكره إنى ممكن احبك
فيروز بدموع: يعنى كُل الكلام دا كدب وانت مكنتش بت...
قطعت كلامها لما لقت دياب بيضحك جااامد وهى بتبص ليه بإستغراب وسط دموعها
دياب بضحك: والله انتِ بت هبله دخلت عليكى بس ايه رأيك انفع مُمثل صح (كان تمثيل صدقونى والله أنا ضد النهايات الحزينه😂)
فيروز وهى بتمسح دموعها: والله انت بنى ادم بارد ايه دا وقعت قلبى
دياب بضحك: تصدقى انتِ اى حد ممكن يضحك عليكِ ويقولك دياب الهوارى مش بيحبك يابت مفيش حد يقدر يوقع دياب الهوارى فى حُبه إلا انتِ طب ايه
فيروز: ايه
دياب: فى ايه النهارده فرحنا
فيروز بخبث: طب غمض عنيك
دياب باستغراب: اغمض عينى ليه
فيروز بضحك: عشان اديك تمن الشرح فاكر
دياب وهو بيسقف بإيده: دا أنا النهارده امى دعيالى
فيروز بخبث:طب يلا غمض عينك وهات ايدك وإلا هغير رأيى
دياب وهو بيغمض عينه: لا وعلى ايه الطيب احسن اهى عينى غمضتها وخدى ايدى
فيروز: استنى خمسه بس
فيروز راحت فتحت الباب بالراحه وبعدين مسكت ايد دياب وطلعتو برا الاوضه ودخلت بسرعه دياب فتح عينه من خبطه الباب
دياب وهو بيخبط: فيروز افتحى بلاش هزار
فيروز من ورا الباب: دلوقتى بلاش هزار صح مش انت اللى بتهزر وخليتنى ابكى
دياب: يابت افتحى بدل ما حد يشوفنا يقول ايه
فيروز: استحمل بقا يلا روح نام فى حضن قاسم او يونس
دياب: فيروز افتحى بدل ما اكسر الباب و اروح انام فى حضن مين دول ياكلو وشى
فيروز: تصبح على خير يا دياب
دياب: افتحى يابت انتِ يابت والله لاربيكى يا فيروز
دياب قعد قدام الباب وبعدين جات فى دماغه فكره وابتسم بخبث
عند فيروز
اخدت شاور ولبست بجامه حرير بيضا وبتنشف شعرها لقت انعكاس دياب فى المرايا
فيروز بخضه بصتلو: حرام عليك خضتنى
دياب وهو بيقرب: بقا أنا دياب الهوارى اطرد من الاوضه بتاعتى
فيروز وهى بترجع ورا: والله انت اللي استفزتنى لانك وقعت قلبى
حاوطها دياب بإيده: تعرفى قلبك وقع ليه عشان انتِ مش متأكده انى بحبك
فيروز: والله يا دياب أنا متأكده بحبك ليا بس انت بتعرف تمثل بجد أنا صدقتك
دياب بضحك: تعرفى انتِ لو مش بكيتى أنا كُنت هتكلم أكتر بس صعبتى عليا
فيروز بضحك: اه صح انت دخلت إزاى أنا قافله الباب بالمفتاح
دياب: دخلت من البلكونة
فيروز: اى دا ازاى
دياب: دخلت من الاوضه بتاعتك والبلكونه بتاعه اوضتك جمب بلكونتى فدخلت يلا نتوضى ونصلى مع بعض الاول
فيروز: أنا اتوضيت ادخل انت
دياب: خلاص هاخد شاور ولما اطلع نصلى
بعد فتره خرج دياب وهو لابس تيشرت بنص احمر وبنطلون رياضى اسود وفيروز لبست الاسدال
دياب بابتسامة: يلا نصلى
فيروز بابتسامة: يلا
صلى دياب بيها وبعد ما خلص قرأ دعاء الزوجين
دياب بإبتسامة: موافقه تبقى حرم دياب الهوارى
فيروز هزت راسها بخجل بمعنى ايوه
شالها دياب ليتم زواجهم وتبدأ حياتهم الزوجيه السعيده.
فى صباح اليوم التالى…
عند عبير
عبير: هند أنا رايحه لجمال هودى ليه الاكل دا
هند: يارب ياكلو بالسم الهارى
عبير: دلوقتى بالسم الهارى مش كُنتِ بتحبيه ولا عشان عمل عملتو السوده وغدر بيكِ تقولى كده
هند: والله هيكتب الواد بأسمو ورجلو فوق رقبتو
عبير: هو قال لما يطلع من السجن هيكتب الواد ويتجوزك عشان الفضيحه
هند: وهو هيطلع ازاى دى قضيه قتل
عبير: بصى اصل جمال قالى حُطى فى الاكل دواء بيوجع البطن ولما يودوه على المستشفى الهروب من هناك هيبقى اسهل يلا أنا همشى قبل ما أتأخر
هند: تما
عند جمال فى السجن
وصلت عبير عند جمال ودخلت زياره
جمال: هااا عملتى اللى قولت عليه
عبير: ايوه حطيت الد......
جمال: ايه وطى صوتك هتفضحينى
عبير: خلاص ايه دا ايوه كُل حاجه تمام
جمال : كده تمام واكمل بخبث خارج ليكِ يا فيروز وهخليكِ تبكى العمر كُله على دياب الهوارى انتِ ملكى أنا بس
عبير: جماال جماااال
جمال بإبتباه: نعم عايزه ايه
عبير: فى ايه انت أنا بكلمك من الصبح مش بترد عليا
جمال: مكنتش واخد بالى كُنتِ بتقولى ايه
عبير: كنت بقولك متنساش اتفاقنا أنا اطلعك من هنا وانت تتجوز هند
جمال بكذب: اه تمام
عبير *طب انت هتقدر تستحمل الدواء دا دا بيوجع البطن جامد الدكتور قالى
جمال: متخفيش هستحمل اى حاجه المهم اطلع من هنا
عبير: طب أنا هتواصل معاك ازاى
جمال بكذب: اول ما اطلع من السجن هاجى الفيلا ومعايا المأذون ونكتب الكتاب
عبير: طب كويس ربنا يستر وتعدى على خير
عند فيروز
دياب طلع من الحمام بعد ما اخد شاور وهو بينشف شعرو
دياب وهو بيصحى فيروز: فيروز انتِ يابت اصحى
فيروز بنوم: سيبنى شويه
دياب: اصحى عشان نفطر معاهم تحت
فيروز صحيت بضيق وشعرها نازل على عينها: هااا عايز ايه ارتحت كده اهو قومت لما نشوف اخرتها
دياب بضحك على شكلها وقال: طول عمرى بسمع عن امنا الغوله لاكن اول مره اشوفها
فيروز بغيظ شوحت عليه المخده وقالت:أنا امنا الغوله كده يا دياب خلاص أنا زعلانه منك
دياب بغمزه: خلاص هصالحك بطريقتى
فيروز بضحك: لا لا خلاص مش زعلانه خالص
دياب: ايوه كده اتعدلى المهم يلا خدى شاور عشان ننزل نفطر معاهم وبعدين نقعد فى الجنينه
فيروز: خلاص حاضر
بعد فتره خلصت فيروز ونزلت مع دياب
على سفره الطعام
ورد: هو دياب وفيروز مش هينزلو ياكلو
هاله: مش عارفه بس براحتهم
قاسم: اه يابختو دا زمانه هايص
فجأه قلم نزل على قفا قاسم وكان من دياب
دياب: اهى عينك دى هى اللى جيبانى ورا
قاسم وهو بيدعك قفاه وبيقول: اااه ايه ياعم هو قفايا دا ملطشه
يونس: تستاهل انت اللي جايب الكلام لنفسك
دياب قرب من ايد امه وباسها: صباح الخير ياما
هاله بطيبه: صباح الخير مبروك ياولدى
دياب: الله يبارك فيكِ ياما
يونس وورد: الف مبروك يا دياب
دياب: الله يبارك فيكم
قاسم: الف مبروك يا عم يابختك
دياب: الله يبارك فيك بس خف عينك دى عشان هتجيبنى الارض
قاسم: حاضر مش هتكلم خالص
دياب شاور لفيروز انها تعمل زيو وهى عملت كده
هاله وهى بتحضنها: الف مبروك يا مرت ولدى
فيروز: الله يبارك فيكِ يا ماما
كُلهم باركو لفيروز وكملو فطار فى جو أُسرى حلو
دياب: فيروز تعالى نقعد فى الجنينه
فيروز وهى بتمسك ايدو: ماشى يلا بينا
عند جمال
الخطه بتاعتو مشيت زى ماهو عايز وهرب ومحدش عرف مكانو
عند عبير
هند: كُنت عارفه انو هيغدر بينا ارتحتى كده
عبير: ما أنا عملت كده عشان خاطرك وبعدين هو هيروح فين اكيد هنعرف مكانو اه صح المحامى قال انو هيتصل على فيروز عشان سالم قبل ما يموت كان عامل وصيه والكُل لازم يتجمع
هند: هو فى حد بيعمل وصايا دلوقتى
عبير: هنعمل ايه فى ابوكى بقا
عند دياب
دياب وفيروز قاعدين فى الجنينه ودياب حاضن فيروز ومشغل اغانى متنوعه(عبدالحليم وام كلثوم ومحمد منير وفيروز معلش بقا عشان أنا بحب اسمع دول😂)قاطع اندماجهم تليفون دياب
دياب: السلام عليكم مين معايا
المحامى: وعليكم السلام يا دياب بيه أنا أشرف الدالى محامى المرحوم سالم المحمدى والد المدام
دياب بغضب: هو احنا مش هنحلص ولا ايه
اشرف: معلش يا دياب بيه بس لازم المدام تحضر النهارده لتوزيع الميراث فى فيلا سالم المُحمدى
دياب: والله اللى فى الخير يقدمو ربنا وهنشوف هنيجى ولا لا وقفل التليفون
فيروز: فى ايه يا دياب
دياب بتنهيده: المحامى اللى اسمو اشرف الدالى بتاع والدك عايزنا فى الفيلا النهارده لتوزيع الميراث
فيروز: طب تعالى نروح ونشوف فى ايه
دياب: حاضر تعالى نروح وامرى لله اصلى مش مطمن ليهم ممكن يكون مقلب منهم
تسريع الاحداث
وصل دياب وفيروز الفيلا وكان المحامى وعبير وهند متجمعين فى الصالون
المحامى وهو بيقرأ الوصيه: اعلن انا سالم المُحمدى وأنا بكامل قواى العقليه اننى كتبت الميراث بأكمله لابنتى فيروز سالم المُحمدى تعويضاً لها لما تسببت فيه من آلم وحُزن لها
فيروز بتبص لدياب بصدمه
وعبير وهند بيبصو لبعض
عبير بجنون: ازاى كتب ليها كُل حاجه يعنى أنا قتلت امها عشان الفلوس تبقى ليا وفالاخر يكتب كُل الفلوس ليها
فيروز بصدمه
انضم لجروب التليجرام ( هينزل فيه الرواية كاملة ) اضغط هنا
للانضام لجروب الواتساب اضغط هنا
تابعى صفحتنا على الفيسبوك عشان تبقى اول واحدة تقرأ البارت اول ما ينزل
صفحتنا على الفيسبوك من هنا