رواية احببت صعيدي من الفصل 3 الي 6 بقلم شاهندا امام
رواية احببت صعيدي من الفصل 3 الي 6 هى رواية من كتابة شاهندا امام رواية احببت صعيدي من الفصل 3 الي 6 صدر لاول مرة على موقع التواصل الاجتماعى فيسبوك رواية احببت صعيدي من الفصل 3 الي 6 حقق تفاعل كبير على الفيسبوك لذلك سنعرض لكم رواية احببت صعيدي من الفصل 3 الي 6
رواية احببت صعيدي من الفصل 3 الي 6
فى صباح اليوم التانى فى مكان أول مره نروحه فى ڨيلا والد فيروز
مرات والدها وتدعى عبير: بت يا عفاف روحى قولى للزفته فيروز من فوق ان جمال ابن اختى جاى يكتب عليها
عفاف: حاضر يا عبير هانم
بنتها وتدعى هند: أنا مش عارفه البت دى مش موافقه على جمال ليه
عبير بقرف: ماهى فقريه زى ام*ها الحمدلله امها ماتت وارتحنا منها عقبالها يارب
هند بطمع: يارب أنا خليها تسيب لينا الفلوس دى كلها دى امها كاتبه ليها المصنع
عبير بخبث: امال أنا عايزه اجوزها جمال ليه هو يتجوزها ويمضيها على بيع المصنع لينا وبعد كده يطلقها يموتها هو حر
قاطع كلامهم صوت عفاف وهى نازله جرى من على السلالم
عفاف: الحقى يا عبير هانم البت مش قاعده فوق
عبير بخضه: كيف يعنى اوعى من وشى
طلعت عبير وهند لاوضه فيروز وفعلا ملهاش أثر فى الاوضه
هند: يانهار اسود هتكون راحت فين
عبير: معرفش البت دى لو هربت يبقى كل اللي عملناه دا راح على الفاضى انا هكلم سالم وهحكيله
عفاف: جمال بيه تحت ياست هانم
عبير: وهو دا وقته روحى ياهند شوفيه عايز ايه على ما اكلم ابوكى فى الشركه بقلمى شاهنده إمام
هند: حاضر
عبير: الو يا سالم الحق
سالم: خير فيروز عملت ايه معاكم (ايه الراجل البارد دا 🙂)
عبير: فيروز هربت ياسالم
سالم بخضه: ينهار اسود هربت راحت فين
عبير: وانا ايش عرفني يا خويا روح دور على بتك قليله الر*بايه صحيح ما امها ماتت ومربتهاش
سالم: اقفلى الوقتى أنا جاى
قفلو مع بعض
تحت عند جمال وهند
هند لقيت جمال واقف ومدى ضهرو
هند حضنت جمال من ضهرو
هند بحب: وحشتنى اوى يا جمال
جمال بحب مصطنع: وانتِ كمان
هند: اول مره بابا يسيبك تطلع بدرى من الشركه
جمال: دا مكنش راضى يسيبنى كمان بس قولتلى عايز اشترى حاجات عشان كتب الكتاب الا صحيح هو القمر فيروز فين
هند بغضب: قمر مين يا جمال ما تتعدل كده انت صدقت الفيلم دا
جمال بكذب: لا أنا مش قصدى يعنى هو فى قمر زيك انت برضو
هند بكُره: يلا الحمدلله غارت فى داهيه
جمال بإستغراب: هى راحت فين
هند: اصل قليله الر*بايه هربت
جمال بخضه وغضب: انتِ بتقولى ايه هربت ازاى
هند بحقد: يلا اهى راحت فى ستين داهيه وبعدين انت مالك زعلان عليها كده اوعى تكون صدقت اللي احنا فيه دا
جمال بكذب: لا طبعاً اصدق ايه انا كنت هتجوزها وامضيها على بيع المصنع وبعدين اطلقها واتجوزك انتِ طبعاً
جمال بخبث: هو انتِ مش ناويه تاجى تشوفى شقتك اللى هتعيشى فيها
هند بدلع: اوك هشوف الدنيا واجيلك
جمال: يلا سلام أنا ماشى الوقتى
هند بحب: يلا سلام يا جمال هتوحشنى اوى
جمال بحب كاذب: وانتِ كمان يا حببتي
جمال طلع من الفيلا وركب عربيتو
جمال وهو فى العربيه: كده يا فيروز بتهربى منى بس برضو هجيبك واللى أنا عايزه هاخده منك واتحرك جمال بالعربيه
عند فيروز
على سفره الطعام يجلس قاسم وورد ويونس ووالدتهم هاله ويترأس السفره اكبرهم دياب
دياب: احم هى فيروز فين
قاسم: مش عارف والله أنا جولت للبت ورد تطلع تصحيها تفطر معانا
ورد كانت قاعده بتفرك فى ايديها
يونس: فى ايه يا ورد فيروز بخير
ورد بتوتر: اصل ااا اصل
هاله: اصل ايه يابت ماتنطجى
ورد بسرعه: اصل هى جالتلى انها خايفه من دياب
دياب بهدوء: هى جالتلك إكده
هزت ورد راسها بمعنى ايوه
قام دياب من على السفره وقال
دياب: خلاص هروح اجيبها انا بنفسى
هاله: بالراحه عليها ياولدى
دياب قرب منها وباس ايدها
دياب بهدوء: متخافيش ياما انا هطلع اندها بس
طلع دياب فوق عند فيروز وخبط على الباب
فتحت فيروز الباب لقيتو فى وشها فظهر عليها الخوف
دياب وهو ملاحظ خوفها: منزلتيش ليه تفطرى معانا
فيروز بتوتر: شكراً أنا مش جعانه خالص
دياب بإبتسامة زادت وسامته: ليه خايفه من دياب
فيروز برقت لانها عرفت ان ورد فتنت عليها
فيروز بتوتر: لا لا طبعاً هخاف من حضرتك ليه
دياب: طب تعالى افطرى معانا ويبقى فيه عيش وملح بينا أنا هسبقك تحت
فيروز: لا يلا أنا كده كده جاهزه
دياب بضيق: هتنزلى كده
فيروز بإستغراب: كده ازاى يعنى
دياب: جصدى بشعرك
فيروز: ايوه عادى أنا مش محجبه
دياب: خلاص تمام يلا ثم أكمل بتوتر فيروز
فيروز: نعم
دياب: أنا أسف على مسكتى لدراعك انتِ اكيد مقدره إنى شوفت واحده غريبه فى الجنيه فأكيد كان لازم اعمل كده
فيروز ابتسمت لانها اتأكدت ان فعلا قلبو طيب زى ما قالت مامته
فيروز بإبتسامة: لا عادى مفيش داعى للاسف انا مقدره موقفك
دياب بضحك: بس أنا اول مره أتأسف لحد على فكره
فيروز ضحكت وهو سرح فى ضحكتها فاق على صوت يونس
يونس بصوت عالي من تحت: يلا يا دياب كل دا بتندها
دياب: يلا ننزل
فيروز: يلا نزلو تحت
على السفره دياب قعد مكانه وفيروز قعدت جمب ورد
قاسم بغمره لدياب: الا قولى يادياب هو انت كل دا كنت بتندها
يونس بضحك: ما تسكت يا قاسم مش يمكن السناره غمزت
هاله بضحك: ما تسكت ياواد انت وهو
دياب بتوعد ليهم: سبيهم ياما يمكن وحشهم اسطبل الخيول
يونس وقاسم فى نفس واحد: خلاص والله ما احنا متكلمين ياكبير
ضحك الكل عليهم
بعد ما خلصو أكل
هاله: ها يا فيروز يابتى احكيلى عنك
فيروز حكت حكايتها لهاله ولورد
هاله بطيبه: متزعليش نفسك يابتى ربنا هيفرجها من عنده ان شاءلله
فيروز: يارب
ورد: اه صح النهارده جايين بنات عمى وعايزه اعرفك عليهم لو مش عندك مانع
فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع خالص
دياب: معلش ياما ممكن اتحدت مع فيروز فى الجنينه
هاله: اتفضل ياولدى
فيروز: عن ازنك ياماما هاله
دياب اخد ورد وراحو على الجنينه بقلمى شاهنده إمام
ورد: انا حاسه ان دياب هيحب فيروز ياامى
هاله: تصدقى يابت وانا حاسه كده بردو يا رب يجعلها من نصيبك ياوالدى
ورد: يارب ياما فيروز بت طيبه جوى طب وفاطمه بت عمى
هاله: كل شئ قسمه ونصيب هو الجواز بالعافيه ربنا يرزقها واحد غيره دا حتى دياب عمره ما قلها بحبك
ورد: يلا ربنا يستر
عند فيروز ودياب
قعدو فى الجنينه
دياب: بصى يا فيروز أنا سمعت حكايتك من يونس بس عايزه اسمعها منك انتِ لو مش هضايقك
فيروز:.....
دياب باستغراب: مالك يا فيروز رودى عليا
فيروز بدهشه: هو انت بتتكلم مصرى
دياب بإبتسامة: ايوه ياستى وبتكلم لغات كمان بحكم شغلى
فيروز: امال كنت بتتكلم صعيدى عند ماما هاله ليه
دياب: عشان والدتى ووالدى الله يرحمه صعايده وأنا بحب اللهجه الصعيدى بس بحكم شغلى بتكلم مع الناس كده بس لما باجى البلد بتكلم صعيدى عشان أنا العُمده
فيروز: وهو انت شغال ايه
دياب: انا الحمدلله مهندس بترول وفاتح شركات بترول كتيره
فيروز بصدمه: اوعى تقول ان انت دياب عثمان الهوارى اصغر ملياردير على العالم
دياب بإبتسامة: ايوه أنا ثم أكمل بمرح دا انتِ متابعه اخبارى بقا
فيروز بضحك: لا اصل المجالات بتنشر عنك كتير بس شكلك بالصعيدى متغير خالص أنا معرفتكش
دياب: ايوه ما انا دايما محدش بيشوفنى بالصعيدى غير اهل البلد يلا بقا احكيلى عنك
فيروز حكت له حكايتها
دياب بغموض: هو انتِ اسمك فيروز ايه
فيروز: اسمى فيروز سالم المُحمدى
دياب: وجمال دا اسمو ايه بالكامل
فيروز: اسمو جمال عبدالحميد انور
دياب: تمام وعايز برضو اسم صاحبتك عشان ادور عليها
فيروز: أنا كنت عايزه اروح الكليه انا مروحتش النهارده وهى كده كده صاحبتى معايا فى نفس الكليه وانا هاخد عنوانها
دياب: خلاص أنا معنديش مانع انك تروحى بس هتروحى بحراسه
فيروز بطفوله: بس أنا مش طفله
دياب: والله انتِ كده مش طفله المهم هتروحى الكليه هتروحى بحراسه مفيش حراسه يبقى مفيش كليه تمام وبرضو عايز اعرف صاحبتك اسمها ايه
فيروز: اسمها هاجر محمد يوسف ارتحت كده
دياب بهزار: اه بصراحه متعرفيش كميه الراحه اللي انا فيها الوقتى
فيروز ضحكت على هزاره فى وسط كلامهم دخلو ناس
احلام مرات عم دياب بطيبه: ازيك يا دياب ياولدى
دياب بإبتسامة: الحمدلله بخير يامرت عمى
ساميه مرات عم دياب بطيبه: ازيك يا دياب
دياب بإبتسامة: الحمدلله يامرت عمى
امل وليلى: ازيك يا دياب
دياب: الحمدلله يابنات
فاطمه: ازيك يا دياب عامله ايه
دياب بجمود: الحمدلله يا فاطمه
كلهم لاحظو وجود فيروز ومش عارفين مين دى
فاطمه: مين دى يا دياب
دياب: واحده فى بينى وبينها شغل ووجه كلامه لفيروز
دياب لفيروز: احب اعرفك يا فيروز دى مرت عمى جابر الله يرحمه احلام
فيروز بابتسامة: أهلا ياطنط
احلام بطيبه: أهلا بيكى يابتى
دياب: ودى بنتها امل خطيبه طيبه يونس اخوى ومع ورد فى الكليه
أمل بإبتسامة: ازيك يا فيروز
فيروز بابتسامة: الحمدلله يا أمل
دياب: ودى مرت عمى ماجد الله يرحمه ساميه
فيروز بابتسامه: ازيك يا طنط
ساميه بطيبه: اهلا يابتى
دياب: ودول بناتها ليلى خطيبه قاسم ومع ورد برضو فى الكليه ودى فاطمه كليه تربيه نوعيه
ليلى بابتسامة: ازيك يا فيروز
فيروز بابتسامة: الحمدلله يا ليلى
فاطمه بضيق: أهلا
فيروز استغرب ردها: أهلا بيكى
دياب بضيق من فاطمه: اتفضلو يا جماعه امى مستنياكم جوه
دخلو كلهم
دياب: متزعليش من فاطمه يا فيروز
فيروز: لا مش زعلانه خالص عن ازنك أنا هدخل جوه
دياب: اتفضلى
فى الداخل فيروز كانت معديه وسمعت ساميه بتقول
ساميه: مش ناويه تفرحى بدياب يا هاله يعنى يونس خاطب أمل وقاسم خاطب ليلى وسليم خاطب ورد مش فاضل غيره ولا هو عشان مش ولدك تعملى كده
هاله بحده
فى الداخل فيروز كانت معديه فسمعت ساميه بتقول
ساميه: مش ناويه تفرحى بدياب يا هاله يعنى يونس خاطب أمل وقاسم خاطب ليلى وسليم خاطب ورد مش فاضل غيره ولا هو عشان مش ولدك تعملى كده
هاله بحده: ايه الحديت الماسخ دا يا ساميه وأنا من امته بفرق بين دياب واخواته ناديه الله يرحمها كانت موصيانى عليه وانا لحد دلوقتي عمرى ما جصرت مع دياب بالذات أنا عارفه انك بتدورى على مصلحه بتك ودا مش عيب وبعدين فاطمه بتك قدامه على طول لو عايز يتجوزها كان قال
ساميه: متزعليش منى يا هاله بس قوليلى اعمل ايه البت بترفض اى عريس يتقدم ليها ولسه حاطه امل فى دياب انه يحبها
هاله بطيبه: لا يا ساميه أنا مزعلتش بس حاولى مع بتك وقوليلها كل حاجه قسمه ونصيب
ساميه: يلا ربنا يقدم اللي فيه الخير
هاله: اه صحيح اخبار سليم ولدك ايه يا احلام
احلام: الحمدلله بخير
هاله: يبقى قوليلو هاله مرت عمك زعلانه منك جوى عشان بطل ما ياجى عندنا
احلام: طب تصدقى هو جاى مع قاسم النهارده بعد ما يخلصو الشغل
هاله: يلا ربنا يعينهم
احلام: يارب تعالو نقعد بره احسن
هاله وساميه: يلا بينا
طلعت فيروز على اوضتها وهى مش فاهمه حاجه ازاى دياب مش ابنها قاطع تفكيرها حد خبط علي الباب فتحت فيروز لقت ورد
ورد: ايه يا فيروز مش اتفقنا انى اعرفك على بنات عمى
فيروز: اه تصدقى نسيت طب يلا أنا جايه معاكى
راحت فيروز مع ورد ودخلو اوضه فيروز
ورد: دى فيروز يابنات
امل بإبتسامة: ايوه اتعرفنا عليها تحت كانت مع دياب
ورد بهزار: ايه دا كده يا فيروز مش تقوليلى
فيروز بضحك: يابنتى انا مشفتكيش إلا دلوقتى عشان اقولك
ليلى بإبتسامة: هو انتِ فى كليه ايه يا فيروز
فيروز بإبتسامه: أنا فى كليه ألسن أخر سنه السنادى وانتو
ليلى: أنا وورد وامل فى تانيه كليه اعلام وفاطمه فى اخر سنه كليه تربيه نوعيه
فيروز بابتسامة: مش بتتكلمى ليه يا فاطمه
فاطمه بضيق: مش حابه اتكلم مع حد
فيروز حست بإحراج وورد بصت ليها بضيق
فيروز: عن ازنكم أنا هروح اوضتى
امل: خليكى يا فيروز احنا عايزين نتكلم معاكى اكتر
ليلى: اه ياريت قعدتك حلو خالص
فيروز: معلش أنا تعبانه شويه وعايزه انام مره تانى إن شاءلله عن ازنكم وخرجت فيروز مقدرتش تمسك دموعها اكتر من كده كانت رايحه على اوضتها قابلها يونس
يونس وهو شايف دموعها: فى ايه مالك يا فيروز
فيروز وهى بتمسح دموعها: لا مفيش فى حاجه بس دخلت فى عينى عن ازنك أنا رايحه اوضتى وبعدين افتكرت الكلام اللى ساميه قالتو
فيروز: يونس أنا كنت عايزه اتكلم معاك لو معندكش مانع
يونس: لا طبعاً اكيد معنديش اسبقينى على الجنينه وانا هعمل نسكافيه وهحصلك
فيروز: تمام
راحت فيروز الجنينه وبعد فتره اجى يونس ومعاه اتنين نسكافيه
يونس بهزار: اتفضلى ياستى عملت ليكى كوبايه معايا بس متتعوديش على كده
فيروز بضحك: خلاص ياعم انت هتزلنى
يونس بضحك: ياستى خلاص مش هزلك المهم كُنتى عايزانى فى ايه
فيروز: هو سؤال خاص بدياب
يونس باستغراب: مالو دياب
فيروز: هو دياب اخوك
يونس: ايوه اخويا بس انتِ ليه بتسألى السؤال دا
فيروز: أصل انا كُنت رايحه اوضتى فسمعت طنط ساميه بتقول لماما هاله ان هى مش راضيه تجوزو عشان هو مش ابنها
يونس بإبتسامة: بصى دياب اخويا من الاب بس اما اخواتى من الاب والام هما قاسم وورد بس احنا عمرنا ما حسينا انو اخونا من الاب خالتى ناديه الله يرحمها ماتت ودياب كان وقتها تسع سنين ماتت فى حضن دياب عشان كده هتلاقيه اغلب الوقت بيكون ساكت وهى وصت امى على دياب ومن ساعتها وامى مش بتفرق دياب عننا
فيروز بحزن على دياب: ربنا يصبره الا قولى ايه حكايه اسطبل الخيول دى
يونس بضحك: دياب كان كُل ما نعمل حاجه غلط يخلينا ننضف اسطبل الخيول كلو لوحدنا أنا وقاسم من غير الشغالين اللي هناك وكان بيقف علينا يراقب الشغل عارفه فيلم شئ من الخوف بتاع عتريس وفؤاده اهو دياب بقا كان عامل زى عتريس ماسك الكُرباج وبيشوفنا شاغلين ولا لاء
فيروز عيونها دمعت من كُتر الضحك ويونس كمان وكملو ضحك وهزار
فى اوضه ورد
امل: حرام عليكى يا فاطمه احرجتى البت
ليلى بضيق: متبقاش فاطمه لو معملتش كده
فاطمه: والله كلكم دلوقتي جايين عليا هى واحده مش محترمه أصلا أنا شايفاها قاعده مع دياب فى الجنينه دا أنا بنت عمو وعمرى ما عملتها
ورد بإستفزاز: وليه متقوليش ان دياب هو اللي عايزها تقعد معاه
فاطمه: قصدك ايه يعنى
ورد: قصدى انو ممكن يكون حبها
فاطمه: أنا خارجه اقعد بره اصلك بقيتى بارده يا ورد
فاطمه خرجت بره وهى بتتوعد لفيروز
فاطمه فى التليفون: ايوه يابت يا تهانى اللي هقولك عليه دا تعمليه بالحرف الواحد......................... فهمتى يابت الفلوس ابعتى حد ياجى ياخدها أنا قاعده فى بيت عمى عثمان بس ياجى من الباب الورانى قفلت مع تهانى وهى بتبتسم بشر
عند فيروز
فيروز: هى الساعه كام دلوقتى
يونس وهو بيبص فى ساعته: الساعه اتنين ونص
فيروز: طب عن ازنك أنا هروح اوضتى
يونس: اتفضلى اه صح دياب قال لورد انها تطلع الشنطه بتاعتك الاوضه بس يمكن ورد نسيت ما تقولك
فيروز: اه ممكن يكون نسيت هروح انا بقى عشان ارتب الهدوم فى الدلاب
يونس: اه طبعاً اتفضلى
راحت فيروز اوضتها ورتبت هدومها فى الدولاب لقت حد بيخبط على الباب راحت فتحت
ليلى: تعالى يا فيروز صلى معانا
فيروز: حاضر بس
ليلى: بس ايه
فيروز بإحراج: أنا مش معايا إسدال
ليلى بإبتسامة: يستى متشليش هم الاسدال معانا زياده
فيروز بإبتسامة: طب يلا بينا
راحت فيروز وليلى على اوضه ورد وامل اديتها إسدال
فيروز: هى فين فاطمه
ورد: مش عارفه والله راحت فين تعالو نصلى احنا يلا
وصلو كلهم وبعدين قلعو الاسدالات بتاعتهم ماعدا فيروز
فيروز واقفه بتبص لشكلها بالحجاب فى المرايه وانها متغيره كتير
أمل: شكلك حلو خالص بالحجاب
فيروز: عندك حق هو هنا فى محالات هدوم
ليلى: ايوه فى
فيروز: طب ايه رأيكم تيجو معايا فى يوم اصلى عايزه اشترى هدوم
ورد: تمام احنا موافقين فجأه سمعو صوت عالى تحت فيروز والبنات نزلو يبصو من الشباك اللي بيطل على الجنينه وفيروز نسيت انها لسه بالاسدال وفاطمه عملت نفسها طالعه من المطبخ
دياب ويونس طلعو بره طلعو بره فى نفس الوقت اللي بيوصل فيه قاسم وسليم
دياب وهو شايف اهل البلد متجمعين عند البوابه والحراس منعين دخولهم بس دخلو قاسم وسليم عادى
دياب بغضب: فى ايه وايه الصوت العالى دا
واحد من الواقفين وهو اللى فهمهم كده: مش عيب عليك يا حضره العُمده لما تجيب واحده ماشيها بطال شايفين يا اهل البلد بقا العُمده بتاعنا جايب واحده كده امال احنا نعمل ايه
دياب وعيونه حمرت من الغضب وعروقه برزت قال: افتحو الباب وهاتو اللي بيتكلم دا وانتو يا اهل البلد بجا واحد ميسواش زى دا يجول على عمدتكم كده وانتو تصدقو
كل اهل البلد منزلين راسهم فى الارض والحُراس ماسكين الشخص اللى حرض اهل البلد
دياب: الواحده اللي بيتكلم عليها دى تبجى خطيبتى واللى هسمعو بيقول نص كلمه عليها هدفنو صاحو
يونس وقاسم وسليم بيبصو لبعض بدهشه
اهل البلد كلهم: احنا أسفين يا حضره العُمده
كل اهل البلد مشيو
دياب بغضب: هاتولى الكلب دا على المخزن
بعد فتره
وصل دياب البيت وكانت فيروز بتبكى وحوليها البنات بيهدوها وفاطمه جمب فيروز
اول ما دخل دياب ووراه يونس وقاسم وسليم كلهم وقفو
فاطمه كانت جمب فيروز قرب دياب منهم بخطوات ثابته وفجأه طخخخخخخخ قلم نزل على وش
بعد فتره
وصل دياب ووراه قاسم ويونس وسليم
دياب شاف فيروز بتبكى وحوليها البنات بيهدوها وفاطمه جمب فيروز وبتمثل انها زعلانه دياب قرب من فيروز وفاطمه بخطوات ثابته وفجأه طخخخخخ كلهم برقو من قوه القلم اللي نزل على وش فاطمه
دياب سمك فك فاطمه وضغط عليه جامد وقال: مش عيب عليكِ يابت عمى لما تأجرى واحد ميسواش يجول على واد عمك إكده
فاطمه بتبكى وحاطه ايدها علي وشها دياب ساب فك فاطمه وقال: تعرفى يا فاطمه ايه اللي خلانى محبكيش عشان طول عمرى شايفك زى ورد كُنت زى مابهتم بورد كُنت بهتم بكل واحده فيكم انتِ وهمتى نفسك يا فاطمه انى بحبك ومحدش اتوجع غيرك دلوجتى من النهارده انسى ان ليكى اخ وواد عم اسمو دياب
فاطمه مقدرتش تستحمل الكلام وطلعت فوق بتبكى
فيروز بدموع: حرام عليك يا دياب عملت فيها كده ليه
وطلعت ورى فاطمه
دياب قرب من ساميه مرت عمه وباس ايدها وقال
دياب: سامحينى يا مرت عمي بس أنا لازم افوجها من اللى هى فيه دا
ساميه: مسمحاك ياولدى انت اخوها برضو
عند فاطمه
فيروز: متزعليش يا فاطمه من دياب هو اكيد عايز مصلحتك
فاطمه بصت لفيروز بدموع وقالت: بعد كُل اللى أنا عملتو فيكى وبرضو بتكلمينى
فيروز بطيبه: انتِ زى اختى يا فاطمه وأنا هبقى معاكى دايما
فاطمه حضنت فيروز جامد
فاطمه: سامحينى يا فيروز
فيروز: مسمحاكى بس توعدينى انك هتتغيرى
فاطمه: أنا فعلاً هتغير كلام دياب خلانى افوق من اللى انا فيه دا انا كنت فاكره اهتمام دياب دا حب بس هو كان بيحبنى زى ورد واكملت بدموع وأنا نفسى اعتذر ليه بس هو قال انسى ان ليك واد عم اسمو دياب
فيروز: صدقينى دياب قلبو طيب وهيسامحك زى ما انا سامحتك وهنبقى صحاب صح
فاطمه: صح
فيروز: خلاص تعالى معايا واعتذرى ليهم
فيروز اخدت فاطمه ونزلو تحت
فاطمه بدموع ليهم كلهم وهى منزله راسها فى الارض: أنا عارفه ان مليش عين اعتذر بس أنا كُنت فاكره انى كده هتجوز دياب أنا بعتذر ليكم كلكم ولسه هتمشى هاله مسكت إيدها
هاله بطيبه وهى بتمسح دموعها: اللى حصل حصل يابتى المهم انك تتغيرى وانا متأكده ان جلبك ابيض بس جنانك موديكى فى داهيه تعالى فى حضنى يابت
فاطمه بتضحك وبتروح فى حضنها وبتقوم احلام وامها ساميه وبيحضنوها وبيقومو البنات كمان يحضنوها
وفيروز واقفه مبتسمه فاطمه بتفتح دراعها لفيروز وفيروز راحت حضنتها ودياب واقف بيبص عليهم فاطمه راحت لدياب
فاطمه لدياب: أنا اسفه يا دياب سامحنى
دياب: المهم انك تتغيرى يا فاطمه واذا كان عليا فتعالى فى حضن اخوكى
فاطمه اتفاجأت وراحت حضنتو
فاطمه بدموع: انت احسن اخ فى الدنيا يادياب
دياب بهزار: يابت انتى اختى يعنى كان لازم اضربك بالقلم عشان تفوجى
فاطمه وكلهم ضحكو
سليم بهزار: ياعنى اليوم اللي اجى فيه يحصل كده دا ايه العيله الفقريه دى
قاسم بضحك: احنا اللي عيله فقريه ولا انت اللي نحس
هاله: انت تسكت خالص يا سليم باجى يا واد متجيش بيت عمك
سليم بإعتذار: معلش يامرت عمى المهم انى جيت بس القاعده عندكم حلوه جوى (قصده على ورد)
يونس فهمو وقال بهمس: اتلم ياد بدل ما اقول لدياب
سليم بهمس: يا عم اختك خطيبتى هو أنا شاقطها
قاسم: انتو بتقولو ايه
يونس: خليك فى حالك انت بس
هاله: تعالو ناكل كلنا بما اننا اتجمعنا يلا وراحو على سفره الاكل
فى فيلا والد فيروز
سالم: يعنى هتكون راحت فين
عبير: والله علمى علمك شوف بنتك قليله الر*بايه راحت فين فعلا ماهى ملقتش حد يربيها
سالم: مش وقته الكلام دا انا هتصل بجمال خليه ياجى دلوقتى ويشوف معانا حل فى المصيبه دى
عفاف الخدامه: جمال بيه بره يا سالم بيه
سالم: دخليه بسرعه أنا كده كده كُنت عايزه
عفاف: حاضر يابيه
راحت عفاف وبعدين دخل جمال
جمال: عاجبك اللي عملتو بتك المحترمه دا
سالم: وطى صوتك وتعالى نفكر هنعمل ايه فى المصيبه دى
جمال: أنا دورت عليها عند صحابها كلهم محدش يعرف عنها حاجه والنهارده كمان مرحتش الكليه بتاعتها
عبير: يعنى هتكون الارض انشقت وبلعتها
جمال: أنا مش عارف ممكن تكون راحت فين بس أنا هفضل مراقب الكليه بتاعتها وصحابها قالو لو عرفو حاجه هيبلغونى علطول
هند: طب ما تعملو اعلان فى الجرايد عنها انها مختفيه
سالم برفض: لا طبعاً لان سمعتنا هتبوظ ويقولو ان هى هربت
عبير: مش هى دى الحقيقه
سالم: ايوه هى دى الحقيقه بس محدش يعرف حاجه ولا عايزين حد يعرف
عبير: يعنى بعد اللى عملتو كلو دا وبرضو بتدافع عنها
سالم: أنا عمرى ما دفعت عنها كنت دايما بفضلك انتِ و بنتك عليها كان المفروض انى ابقي ليها الحاجه اللي تتسند عليها واعوضها عن حنان الام اللي مش عاشته ولاكن اعمل ايه معرفتش قيمتها الا بعد ما ضاعت منى أنا رايح فوق لانى تعبان ومش قادر
طلع سالم فوق
عبير: ها هتعمل ايه يا جمال هتسيب البت وكل اللي عملناه دا ضاع
جمال: والله مانا سايبها فى حالها لازم اجيبها تحت رجلى
هند: هتعمل ايه يعنى
جمال: متخفيش انا مرتب لكل حاجه وسايب عيون فى الكليه بتاعتها واول ما تظهر هجيبها وامضيها على بيع المصنع واكمل فى نفسه (وهاخد اللى أنا عايزه)
عبير: جدع يا جمال
جمال: بس متنسيش هاخد نص المصنع
عبير: اللي انت عايزه هدهولك
جمال بطمع: كدا اتفقنا
عند فيروز
بعد ما خلصو اكل
فيروز: ماما هاله أنا قولت لدياب انى هروح الكُليه بكره وهو معترضش
دياب: أنا وافقت علشان هتروحى بحراسه
فيروز: ايه دا هو انت لسه فاكر
دياب: ايوه انا قولتلك هتروحى يبقى بحراسه مش هتروحى يبقى فى حراسه مفيش حراسه يبقى مش هتروحى
فيروز: خلاص حراسه حراسه
دياب: ايوه كده أنا كلمت حُراس من الشركه عندى وبكره الصبح هتلاقيهم على البوابه
فيروز: هو انتو مش بتروحو ليه
فاطمه: لا انا كُنت واخده كام يوم اجازه عشان عندى محاضرات مخلصتهاش وهروح بكرا وامل وورد وليلى لسه مخلصوش محاضراتهم
فيروز: انتو كلياتكم فين
امل: احنا كلنا فمحافظه سوهاج نفسها
فيروز: ممكن يادياب بعد الكُليه بتاعتى نروح المول اصلى عايزه اشترى هدوم واسعه غير بتاعتى لانى هتحجب
هاله: ربنا يهديكى يابتى
فيروز: يارب يا ماما هاله
دياب: ماشى أنا معنديش مانع بس تيجى على القصر الاول
فيروز: أنا كنت هعمل كده عشان هاخد البنات معايا
دياب: خلاص تمام معنديش مانع
فيروز: هو أنا ممكن اتكلم معاك فى الجنينه
دياب: ايوه طبعا روحى وانا هحصلك
تسريع الاحداث راحو الجنينه
فيروز: هو انت عرفت الحقيقه ازاى
دياب: هحكيلك
فلاش باك
دياب: هتنطج ولا اخلى الرجاله يقومو بالواجب معاك مع ان مفيش فى وشك حته سليمه
قاسم: ما قولتلك سيبو ليا وانا وسليم نربهولك فى القسم
الراجل: لا لا يابيه هقولالبت اللي اسمها تهانى اللى بتنضف فى البيوت هى اللى قالت اعمل كُل دا
دياب: يونس خلى الرجاله يجبوها دلوجتى
بعد فتره الرجاله جابت تهانى
دياب: انا مش بمد ايدى على واحده ست فاحسن ليكى انك تقولى كل حاجه بالزوق
تهانى بخوف: حاضر يا حضره العُمده فاطمه بت عمك هى اللى قالتلى اعمل كده وادتنى الفلوس من الباب الورانى
دياب: قسما عظما لو الكلام دا حد من اهل البلد عرفو أنا هدفنك صاحيه فاااهمه
تهانى بخوف: فاهمه يا حضره العُمده
بااااك
دياب: بس ياستى هى دى الحكايه
فيروز بابتسامة: أنا مش عارفه اشكرك ازاى على اللى عملتو معايا
دياب بإبتسامة: لا متشكرنيش انا معملتش غير الواجب
فيروز: عن ازنك أنا هروح انام عشان هصحى بدرى
دياب: اتفضلى
فيروز مشيت وهو كان بيبص للاثر بتاعها
فى اليوم التالى
فى صباح اليوم التالى
فيروز: يلا سلام يا ماما هاله أنا همشى
هاله: كيف يابتى استنى افطرى الاول
فيروز: لا أنا لازم امشى هو مفيش حد موجود هنا
هاله: لا يابتى ورد نايمه فوج وقاسم فى القسم ويونس راح السكن بتاعه عشان جامعته ودياب رايح شركته النهارده ومستنيكى بره
فيروز: طب خلاص أنا هروح الحقو يلا باى
هاله: مع السلامه
فيروز خرجت لقت دياب واقف ومدى ضهرو
فيروز: معلش اتأخرت عليك
دياب: كويس انك عارفه انتِ هتروحى الكُليه النهارده بس وبعدين هتروحى على الامتحانات
فيروز: ازاى
دياب: كلمت العميد بتاع الكليه بتاعتك وقولتلو انك هتروحى على الامتحانات وانتِ كده كده فى الترم التاني يعنى خلصتى
فيروز: خلاص تمام وأنا النهارده هقابل صحبتى عشان اروح عندها
دياب: وانتِ مين أذن ليكى انك هتروحى عندها اصلا
فيروز: ليه مين هيمنعنى
دياب ببرود: أنا
فيروز: ودا بصفتك ايه بقا
دياب بإبتسامة صفرا: بصفتى خطيبك ولا نسيتى ان اهل البلد كلهم عارفين كده
فيروز لسه هتتكلم قاطعها دياب
دياب: أنا مش عايز معارضه ومين عارف يمكن تقعدى هنا على طول يلا بينا أنا كده كده رايح الشركه النهارده
فيروز: ايه دا انت هتروح بالبس الصعيدى
دياب: على فكره عادى انا ميهمنيش بس أنا بروح الفيلا بتاعتى بغير هدومى
فيروز: طب يلا بينا هنتأخر
دياب: يلا
تسريع الاحداث
فيروز وصلت الكُلية وقابلت هاجر
هاجر: ايه دا يا فيروز مش بتيجى ليه
فيروز حكت لهاجر انها قابلت يونس واخدها عندو
هاجر: يعنى هتيجى عندى
فيروز: مش عارفه بس احتمال لا
هاجر: وايه كميه الحراسه اللي انتِ جايه بيها دى
فيروز: محدش رضى يطلعنى من غير الحراسه دى يلا نروح على المحاضره راحو المحاضره وفى عيون كانت بتراقب فيروز
عند جمال
جمال: طب انت متعرفش عربيه مين اللي هى جات بيها دى
الشخص اللي بيراقب فيروز: لا والله يابيه بس العربيات والحراسه مشدده عليها
جمال: طب خليك مراقبها اوعى تغيب عن عينك
الشخص: تمام يابيه وقفل مع جمال
جمال: بقا بتعملى عليا أنا الخضره الشريفه وانتِ زبا*له بس هجيبك برضو تحت رجلى
عند فيروز
فيروز: يلا سلام أنا همشى
هاجر: خلاص تمام
مشيت فيروز وهاجر طلعت تليفونها
هاجر: الو يا جمال
جمال: ايوه يا هاجر
هاجر: فيروز النهارده جات وقالت ان الناس اللي عايشه معاهم هيخلوها عندهم علطول
جمال: طب متعرفيش مين هما الناس دول
هاجر: لا مجبتش اى سيره عنهم بس باين عليهم ناس فوق اوى
جمال: هو انتِ بتكرهى فيروز ليه كده
هاجر بحقد: عشان هى عندها كُل حاجه وانا لا واحده زيها طلعت لقت عندها فلوس وجمال وفيلا ومصنع بأسمها ودايما الأولى على الكُليه وكلُ الدكاتره بيحبوها انما أنا واحده اتربت فى ملجأ وبشتغل عشان اصرف على نفسى ليه هى كُل حاجه وانا لا انا بكرها
جمال: كويس طالما كده يبقا مصلحتنا واحده وهديكى الفلوس اللي انتِ عايزاها
هاجر بطمع: والفلوس دى مقابل ايه
جمال: هقولك كُل حاجه بس فى وقتها بس المهم انتِ هتعملى اللى هقولك عليه
هاجر: ايوه طبعاً هعمل كُل كلمه بالحرف الواحد
جمال: كده اتفقنا
عند فاطمه فى الكُليه
كانت ماشيه وماسكه الايس كوفى بتاعها واحد خبط فيها والايس كوفى وقع على فاطمه
الشخص: أنا أسف
فاطمه: مش تفتح يا استاذ
الشخص: على فكره انا قولت أسف وبعدين انتِ اللى مش واخده بالك
فاطمه: على فكره انت بنى ادم قليل الذوق
الشخص: يخرب بيت لسانك الطويل دا ما قولت اسف
فاطمه: انا اللي غلطانه انى واقفه مع واحد زيك اصلا
مشيت فاطمه وهى كان بيبص عليها
الشخص: يخرب بيت جمالها هو فيه كدا بس لسانها طويل يلا خساره الحلو مبيكملش ايه اللي أنا بقولو دا انا ورايا محاضره
دخلت فاطمه المحاضره
صاحبتها: ايه دا اتأخرتى ليه يا فاطمه
فاطمه: فى واحد حيو*ان بره وقع عليا الايس كوفى
صاحبتها: الحقى ايه الدكتور الجديد القمر دا
دخل الدكتور والبنات كلهم معجبين بشكلو وفاطمه مصدومه ازاى الشخص اللي هزئتو بره هو الدكتور
الدكتور: اكيد طبعاً انتو مستغربين أنا هنا ليه أنا دكتور نادر رأفت الدمنهورى هدرس ليكم الماده بدل دكتوره صفاء لانها واخده اجازه
تسريع الاحداث
نادر: وكده تكون المحاضره خلصت واتمنى ان شرحى يكون عجبكم اتفضلو
كلهم مشيو ولسه فاطمه وصاحبتها هيطلعو
نادر: لو سمحتى يا بتاعه الايس كوفى انتِ
صاحبتها: طب أنا هستنى بره
فاطمه: ايه بتاعه الايس كوفى دى
نادر: ما أنا مش عارف اسمك ايه
فاطمه: اسمى فاطمه يا دكتور نادر عن ازن حضرتك
نادر: استنى بس أنا كُنت حابب اعتذر لحضرتك على اللى حصل بره
فاطمه بإبتسامة: حصل خير يا دكتور وأنا أسفه انى اتعصبت عليك
نادر بإبتسامة: لا عادى حصل خير تقدرى تتفضلى
فاطمه: عن ازنك
عند فيروز
فيروز: هو انت جايبنى شركه دياب ليه
السواق: دياب بيه هو اللي قالى كده انى اجيب حضرتك للشركه
فيروز: طب شكراً لحضرتك
نزلت فيروز ودخلت
فيروز للموظف: لو سمحت مكتب دياب بيه فين
الموظف: فى الدور 13 يا فندم عن ازنك
ركبت فيروز الاسانسير
فيروز: لو سمحتى عايزه ادخل لدياب
السكرتيره بقرف: دياب بس من غير بيه وياترى فى معاد سابق ولا لا
فيروز: وانتِ مالك أنا عايزه ادخل لدياب دلوقتى
السكرتيره بإستفزاز: وانا مش هدخلك ويلا من غير مطرود
فيروز: انتِ بتكلمينى كده ليه أنا هدخل يعنى هدخل
السكرتيره بصوت عالى: باين عليكى مش بتفهمى بالذوق أنا هطلب الامن وهما يرموكى بره
طلع دياب على الصوت العالى
دياب بزعيق: فى ايه ايه الصوت العالى دا فيروز انتِ جيتى امتى ومدخلتيش علطول ليه
فيروز بزعل ودموع: هى مردتش تدخلنى يا دياب وكانت عايزه تطلب ليا الامن
دياب بص للسكرتيره بغضب وقال: ادخلي المكتب بتاعى وأنا هحصلك
فيروز: حاضر
فيروز دخلت
دياب للسكرتيره: أنا عايز افهم ايه اللي كان بيحصل
السكرتيره بخوف: هى اللي علت صوتها عليا وكمان قالت ليا انها عايزة تدخل لدياب من غير بيه عش....
قاطعها دياب بزعيق: وانتِ مالك تقول دياب تقول دياب بيه دا ميخصكيش واول واخر مره تكلميها بالاسلوب دا انتِ فااااهمه
السكرتيره بخوف: فاهمه يا دياب بيه
بصلها بغضب ودخل لفيروز
دياب: خلاص متزعلش اخدت ليكِ حقك
فيروز: لا أنا مش زعلانه
دياب: امال واقفه ليه مقعدتيش
فيروز: انت جبتنى هنا ليه
دياب: عشان نروح المول
فيروز: لا أنا هروح مع البنات
دياب ببرود: لا انتِ من هنا ورايح هتخرجى معايا
فيروز: ودا ليه بقا وتخرج معايا بصفتك ايه
دياب وهو بيقرب منها وهى بترجع لورا
دياب: بقا مش عارفه أنا ابقالك ايه
فيروز بتوتر: انت بتقرب ليه
فيروز خبطت فى الحيطه وهو حاصرها بايده
دياب بهمس فى ودنها: بصفتى خطيبك يا روز وأنا من هنا ورايح هختار هدومك وعلى فكره شكلك كان حلو اوى بالحجاب
فيروز بسرحان:وانت كمان شكلك حلوب الصعيدى والبدله
دياب: ايه صح شكلى حلو
فيروز فاقت: لو سمحت ابعد
بعد دياب وهو بيقول: ايه رأيك بعد ما تتخرجى اخليكى المترجمه الرئيسيه للشركه اهو تسافرى معايا واحنا كده كده داخلين على صفقه جديده
فيروز بفرحه: صح
دياب بإبتسامة: اه صح ها موافقه ولا اشوف غيرك
فيروز بسرعة: لا لا موافقه طبعا
دياب: يلا بينا على المول
فيروز: يلا
عند جمال
الشخص: الحق يابيه دى دخلت شركه دياب الهوارى
جمال بخضه وخوف: ينهار اسود انت بتقول ايه
الشخص: اه والله يباشا أنا شوفتها دخلت دلوقتى وبعدين طلعت ومعاها دياب الهوارى اكمل فى المراقبه ولا ايه يابيه
جمال: لا لا وقف دلوقتى ولما اقولك راقبهم تبقى تعمل كده
الشخص: اوامر ياباشا
جمال أنا لازم اروح لسالم
راح جمال عند سالم فى المكتب
جمال: انا عرفت فيروز فين
سالم بسرعه: هى فين
جمال: عند دياب الهوارى
سالم بخضه: انت بتقول ايه
جمال: انا بعت واحد يراقب كليتها وهو قالى انها دخلت بحراسه ولما خلصت راحت شركه دياب الهوارى وطلعت معاه
سالم بخوف: معقول يكون عرف وعايز ينتقم من فيروز
جمال بخوف: وطى صوتك انت عايز تفضحنا اكيد لا مش كده هو
سالم بخوف: ربنا يستر
فى المول
فيروز: على فكره أنا عماله اخد رأيك فى محلات كتير وانت مفيش محل عجباك
دياب ماشى بغرور وحاطط ايده فى جيب البنطلون
فيروز بزهق: يا اخينا أنا بكلمك
دياب وهو بيحط النضاره الشمسيه فوق راسه وبيقول: ممكن تسكتى شويه المحلات اللي بتقولى عليها دى مش بتاعه محجبات تعالى نروح المحل دا
فيروز: يلا لما نشوف اخرتها
دخلو المحل وكانت دريسات محجبات
دياب يلا اختارى اللى انتِ عايزاه وأنا هستنى بره
فيروز اختارت دريسات كتير وعليها طُرح برضو
فيروز راحت عند الكاشير من غير ما تقول لدياب
فيروز وهى بتدى البنت الفيزا: اتفضلى عايزه ادفع الحساب
الكاشير وهو بياخد الفيزا: تمام يافندم
بعد ثوانى
الكاشير باسف: للاسف يافندم الفيزا بتاعتك مش شغاله
فيروز بصدمه: طب معلش حاول تانى
الكاشير حاول تانى: للاسف مش راضى برضو يافندم
فيروز: طب بعد ازنك ممكن تنده الشاب اللى بره دا وبتشاور على دياب
الكاشير: تمام يافندم
بيروح الكاشير ينده دياب
دياب: فى حاجه حصلت
فيروز: وقفو الفيزا بتاعتى
دياب: وانتِ عرفتى ازاى
فيروز اصل أنا كُنت هدف...
قاطعها دياب: وانتِ تدفعى ليه وأنا موجود
دياب للكاشير: كام الحساب
الكاشير: الحساب 3000 يافندم
دياب بيدى الفيزا للكاشير: اسحب 3500 والباقى ليك
الكاشير باحترام: تحت امرك يا فندم
خلصو والحُراس شالو الحجات اللى اشتروها
فيروز: دياب عايزه ايس كريم
دياب: هو أنا بخرج بنت اختى
فيروز: لو سمحت عايزه واحده والنبى
دياب: حاضر
دياب لحد من الحُراس: انتو كام واحد
الحارس: احنا عشره يا دياب بيه
دياب وهو بيدى الحارس 200:روح اشترى ايس كريم ليك وللرجاله وهات ليا أنا وفيروز كمان والباقى خلى الراجل ياخدو
الحارس بدهشه: نعم
دياب: فى ايه
الحارس: لا مفيش حاجه يا دياب بيه هجيب الايس كريم فوراً
الحارس جاب الايس كريم وكلهم اكلو ودياب وفيروز بيضحكو ويهزرو
وصلو البلد وراحو البيت
دياب: فيروز لو سمحتى عايز اتكلم معاكى بس على السطح
فيروز: تمام روح وأنا هحصلك
تسريع الاحداث
طلعت فيروز على السطح واتفاجات لما لقت دياب حاطط كرسيين وطربيزه وعليها كوبيتين شاى ومشغل محمد منير (الفديو تحت 👇🏻)
فيروز قعدت على الكرسي ودياب قعد على الكرسي التانى
فيروز: ايه الرومانسيه دي وانت عرفت ازاى انى بحب محمد منير
دياب بإبتسامة: عشان أنا كمان بحبو
قعدو فى صمت وبعدين دياب قال
دياب: تتجوزينى يا فيروز
فيروز:لا
انضم لجروب التليجرام ( هينزل فيه الرواية كاملة ) اضغط هنا
للانضام لجروب الواتساب اضغط هنا
تابعى صفحتنا على الفيسبوك عشان تبقى اول واحدة تقرأ البارت اول ما ينزل
صفحتنا على الفيسبوك من هنا