رواية احببت صعيدي من الفصل 7 الي 12 بقلم شاهندا امام
رواية احببت صعيدي من الفصل 7 الي 12 هى رواية من كتابة شاهندا امام رواية احببت صعيدي من الفصل 7 الي 12 صدر لاول مرة على موقع التواصل الاجتماعى فيسبوك رواية احببت صعيدي من الفصل 7 الي 12 حقق تفاعل كبير على الفيسبوك لذلك سنعرض لكم رواية احببت صعيدي من الفصل 7 الي 12
رواية احببت صعيدي من الفصل 7 الي 12
بعد صمت دياب قال
دياب: تتجوزينى يا فيروز
فيروز ببرود: لا مش موافقه
دياب بص ليها كتير وسكت ولسه هيمشى فيروز مسكت ايدو
فيروز بضحك: يبنى استنى اكمل انا مش موافقه اتجوز حد غيرك.
دياب ضحك عليها
دياب: بحبك
فيروز: وأنا كمان
دياب بهزار: دا انتِ واقعه واقعه البنات بيقولى لسه هنفكر وانتِ موافقه وبحبك على طول
فيروز بضحك: بصراحه كنت واقعه خالص وانت جِبله مش بتحس
دياب بغرور: مانا برضو دياب الهوارى مينفعش ابين انى معجب باى واحده كده
فيروز ضحكت
دياب بهزار: ضحكت يعنى قلبها مال
فيروز بهزار: خلاص يا عم عمرو دياب انت خلينا فى المهم هتعمل ايه بقا
دياب: أنا هقول لامى ونحدد معاد
فيروز:بس
دياب فهم: قصدك على اهلك
فيروز هزت راسها بايوه
دياب: بعد كُل اللى عملوه فيكى برضو بتحبيهم
فيروز: مش حكايه حُب يادياب بس اهل البلد هيقولى انى من غير اهل فلازم فى اليوم دا بالذات اهلى يكونو موجودين
دياب: خلاص أنا هتكلم مع ابوكى واشوف الموضوع دا بس برضو من هنا ليوم كتب الكتاب هتقعدى هنا أنا مش ضامن اهلك يعملو ايه
فيروز: طب يلا كفايه رغى كتيير وتعالى نشرب شاى
دياب: ماشى تعالى نشرب
عند نادر
رأفت والده: واشمعنا دلوقتى عايز تتجوز ماحنا بنتحايل عليك وانت رافض الموضوع دا
نادر: عشان مكنتش لاقى البنت اللي هكمل معاها حياتى ودلوقتى لقيتها
نفين والدته: ومين هى سعيده الحظ
نادر: تبقى طالبه عندى فالكُليه
رافت: ايوه مين اهلها عشان نروح نتقدم
نادر: أنا سألت العميد بتاع الكليه وهو قالى ان ابن عمها يبقى دياب الهوارى وهى اسمها فاطمه
رأفت: خلاص ياولدى نعمل ليهم زياره بكره ومن غير ما نسأل على البت وطالما ابن عمها دياب الهوارى يبقى اكيد بت اصول
نادر بسعاده: على بركه الله ربنا يخليك لينا ياحج
نفين بضحك: باين عليك وقعت ولا حد سمى عليك
نادر بهزار: دا انا واقع واقع اروح انام بقى عشان عندى كليه الصبح تصبحو على خير
نفين ورافت: وانت من اهلو ياولدى
نفين: يلا يا حج انت ارتاح شويه
رافت: يلا
فى الصباح
عند فيروز
دياب راح لهاله الاوضه
دياب: صباح الخير ياما
هاله: صباح النور ياولدى
دياب: انا كنت حابب اقولك خبر
هاله: خير ياولدى
دياب: انا هخطب فيروز
هاله بفرحه: يا الف نهار أبيض ياولدى وانت جولتلها
دياب: ايوه جولتلها يا امى بس فى حاجه
هاله: ايه هى
دياب: فيروز قالت ان اهلها لازم يكونو موجودين لان أهل البلد هيقولو ان هى ملهاش اهل
هاله: كلامها صح ياولدى طب انت هتعمل ايه
دياب: هروح شركه ابوها النهارده واطلبها منه
هاله: طب ويفرض رفضك
دياب: خلاص انا عملت اللي عليا وهتجوزها من غيره أنا هنزل فى الاسطبل دلوقتى وشويه كده هروح الشركه لابوها
هاله: تمام ياولدى استنى افطر وبعدين روح الاسطبل أنا كده كده نازله احضر الفطار
دياب وهاله نزلو مع بعض
عند فاطمه فى الكُليه
كانت ماشيه وسمعت نادر بينادى عليها
نادر: انسه فاطمه
فاطمه: نعم يادكتور نادر
نادر: هو ممكن رقم دياب ابن عمك
فاطمه باستغراب: حضرتك عايز رقم دياب خير يا دكتور هو أنا عملت حاجه
نادر بإبتسامة: لا خير إن شاءلله انا عايز رقمو عشان اشرب معاه الشاى
فاطمه معلقتش وطلعت ورقه وقلم وكتبت رقمو من التليفون بتاعها
فاطمه: اتفضل هو دا رقم دياب
نادر: شكرا يا انسه فاطمه
فاطمه: العفو يا دكتور عن اذن حضرتك
نادر: اتفضلى
مشيت فاطمه وراحت محاضراتها
عند سالم فى الشركه
سالم: هنعمل ايه يا جمال أنا مش قادر افكر من امبارح
جمال: يعنى أنا اللى عارف مش كلو من بنتك قليله الر*بايه هى اللى هربت وكمان رايحه لدياب الهوارى
سالم: وهى ايه اللى عرفها دياب الهوارى دى اكيد صدفه او دياب الهوارى هو اللى اخدها عندو عشان ينتقم منى فيها
جمال: لا دياب الهوارى اذكى من كده بكتير دياب الهوارى مبيخفش من حد لو عرف حاجه مكنش زمانا عايشين دلوقتى
سالم: وبعدين انا خايف على فيروز
جمال: اللى زى بنتك دى تستاهل اى حاجه تحصلها يعنى عايشه مع دياب الهوارى وهى عارفه انو مش متجوز وقال ايه تعمل عليا أنا شر*يفه
سالم: خلاص يا جمال اللي حصل حصل احنا عايزين طريقه نجيب بيها فيروز
جمال: لما افكر فى حاجه هقولك عليها
عند فيروز
كلهم قاعدين سفره الاكل ورد وفيروز جمب بعض وهاله وقاسم جمب بعض ويترأس السفره دياب
هاله: الف مبروك يابتى دياب قالى علي كل حاجه
فيروز بابتسامة: الله يبارك فيكِ ياماما هاله
ورد: مبروك على ايه
هاله: دياب هيخطب فيروز
ورد بفرحه: الف مبروك يا فيروز
فيروز: الله يبارك فيكِ يا ورد عقبالك
ورد: إن شاءلله
فيروز: اه عايزه اوريكى الفساتين الجديده بتاعتى وعليها طرح كمان اصلى هتحجب
ورد: ايه دا روحتى امتى
فيروز بغيظ لدياب: روحت امبارح بعد الكليه لقيت السواق بيودينى شركه دياب وبعدين اخدنى وروحنا المول
قاسم: الف مبروك ياروز
فيروز: الله يبارك فيك يا قاسم عقبالك
قاسم بهزار: ايوه ادعيلى يا روز خلى النحس يتفك واتجوز بقا
دياب: احلى حاجه فيك انك عارف نفسك نحس يا نحس
قاسم بضحك وهو بيقلد كتكوت: مسيو جاك أنا ظابط محترم
كلهم ضحكو على هزاره
دياب قام من على السفره
دياب: أنا هروح الاسطبل
فيروز: استنى أنا جايه معاك
دياب: لا خليكى هنا
فيروز: لا لا أنا عايزه اروح أول مره هشوفو
هاله:خلاص خدها يا ولدى
دياب بنفاذ صبر: قدامى يلا والبسى الحجاب
فيروز: هو مفيش حد برا
دياب: تمام نكتب الكتاب وكل حاجه هتتغير
خرج فيروز ودياب وراحو الاسطبل
فيروز وهى بتبص للخيول: واااو المكان هنا تحفه
دياب: فعلاً أنا لما بكون مدايق باجى هنا نفسك تركبى على حصان
فيروز: ياريت
دياب مسك ايدها وقال
دياب:تعالى معايا
دياب كان ماسك ايدها وهى ماشيه معاه مش فاهمه حاجه فجأه لقتو بيرفعها ويخليها تركب على ظهر الحصان
فيروز بخوف: لا لا أنا خايفه نزلنى احسن
دياب: متخفيش وانتِ معايا
دياب مسك لجام الحصان بأيد واليد التانيه ماسك بيها دراع فيروز
فيروز كانت فرحانه وهو مبسوط عشان قدر يفرحها قاطعهم تيليفون دياب
دياب لفيروز: تعالى انزلك عشان معايا تليفون
فيروز: ماشى
دياب نزل فيروز ورد على تليفونه
نادر: السلام عليكم
دياب: وعليكم السلام مين معايا
نادر: أنا نادر رأفت الدمنهورى الدكتور بتاع انسه فاطمه فى الكليه
دياب: أهلا وسهلاً خير يا دكتور فى حاجه حصلت
نادر بهدوء: لا خير ان شاءلله انا كُنت حابب اقول لحضرتك اننا جايين عندكم النهارده دا بعد ازن حضرتك طبعا
دياب: لا طبعاً تشرفو فى اى وقت
نادر: إن شاءلله بعد العشاء كويس كده
دياب: ان شاءلله احنا فى انتظاركم
نادر: يلا السلام عليكم
دياب: وعليكم السلام
وقفلو مع بعض
دياب لفيروز: يلا تعالى اروحك البيت عشان ماشى
فيروز: ليه رايح فين
دياب: هروح شركه ابوكى ونتفق معاه على كتب الكتاب
فيروز: تمام خلى بالك من نفسك
دياب: متقلقيش ان شاءلله خير
دياب وصل فيروز البيت وبعدين راح الفيلا بتاعته يغير هدومه
تسريع الاحداث
دخل شركه والد فيروز بهيبته المعتاده تحت نظرات الكُل بالإعجاب بيه
دياب للسكرتيره وهو لابس نظارته الشمسيه: عايز ادخل لسالم المُحمدى
السكرتيره: فى معاد سابق يا فندم
دياب: لا مفيش وهدخل من غير معاد
السكرتيره: طب عن اذنك يا فندم اديلو خبر
دياب: اتفضلى لما نشوف اخرتها
دخلت السكرتيره وكان جمال مع سالم فى المكتب
السكرتيره: سالم بيه دياب بيه الهوارى بره وعايز يدخل
سالم: دخليه بسرعه
جمال: عايز ايه دا كمان
سالم: استنى لما نشوف
بره عند دياب
السكرتيره: اتفضل يا دياب بيه هو منتظر حضرتك جوه
دياب للحراس: خليكم هنا محدش يتحرك من مكانه
الحراس: تمام يا دياب بيه
دخل دياب
سالم بخوف حاول يخفيه: أهلا وسهلا دياب بيه ايه الزياره السعيده دى الشركه نورت
دياب قعد وحط رجل علي رجل وقال
دياب: منوره بيك يا سالم بيه
جمال بسخريه: ماحنا عارفين انها منوره بينا
دياب ببرود: والله أنا قولت سالم بيه مش جمال
جمال بص ليه بغل
سالم: ويا ترى ايه سبب الزياره الكريمه دى يا دياب بيه
دياب: أنا عايز اتقدم لفيروز بنتك وأنا عارف ومتأكد انكم عارفين انها عندى فبلاش لف ودوران
جمال بغضب: مستحيل اوافق على حاجه زى دى محدش هيتجوز فيروز غيرى
دياب ببرود: وانت توافق ولا متوافقش محدش اخد رأيك اصلا
سالم: اسكت يا جمال
دياب بسخريه وتقلد عادل إمام: بتحط نفسك فى مواقف باااايخه
دياب لسالم: ها قولت ايه يا سالم بيه
سالم.........
دياب: ها يا سالم بيه موافق ولا لا
سالم فكر شويه وبعدين قال
سالم: تمام موافق أنا اكيد مش هلاقى لبنتى احسن من دياب الهوارى
دياب بغرور: على بركه الله كتب الكتاب بُكره
سالم: وايه لازمتها السرعه
دياب ببرود: أنا مش باخد رأيك على فكره أنا ببلغك عشان تيجى لان للاسف وجودك مهم وبرضاك او غصبن عنك أنا كُنت هتجوزها وعلى فكره أنا مكنتش هعزمكم بس فيروز قالت لازم وأنا مبحبش ازعلها قال الجُمله دى وهو بيبص لجمال اللى بيبص ليه بغل
سالم: خلاص هناجى بكُره إن شاءلله
دياب قام مشى من غير ما يرد عليه
جمال: انت ايه اللي خلاك توافق
سالم: عشان يا غبى فيروز لما تتجوز دياب دا هيقفل ابواب جهنم اللى هتتفتح علينا
جمال: ازاى يعنى
سالم: انت مسمعتش هو قال انو مبيحبش يزعلها وهو لو عرف حاجه من اللي حصلت فيروز مش هترضى ان اهلها يتسجنو وهو مش هيرفض ليها طلب
جمال: تصدق صح
سالم: امال انت كُنت فاكر ايه
جمال: طب أنا فى مشوار كده هخلصو ولو قدرت اجى هاجى
سالم: لا متجيش أنا كده كده ماشى عشان اقول لعبير
جمال: تمام
مشى جمال وراح على شقته
فى شقه جمال
اتأخرت خالص على فكره
جمال: معلش يا هند على بين ما خلصت تعرفى مين جى الشركه النهارده
هند: مين
جمال: دياب الهوارى
هند بصدمه: اصغر ملياردير على العالم
جمال: ايوه هو وكمان جاى عشان يتجوز فيروز
هند: ايه دا هو انتو لقتوها
جمال: لا هى اصلا طلعت قاعده معاه
هند: وقعت واقفه
جمال بخبث: بقولك ايه احنا هنقضيها كلام
هند: امال هنعمل ايه
جمال بخبث: تعالى وأنا اقولك
ليفعلو ما حرمه الله
عند والد فيروز
عبير بصدمه: دياب الهوارى مره واحده اه يابت الفقر*يه حظك فى السما طب وانت وافقت
سالم: كان لازم اوافق طبعا هو أنا كُنت هلاقى احسن منو يعنى
عبير: اقطع دراعى من هنا اما كانت هى عملاله عمل عشان يحبها
سالم: عمل ايه بس اكيد حبها فيروز واخده جمال امها
عبير بغضب: قصدك ايه ان امها كانت احلى منى
سالم: لا لا يحببتى مش قصدى
عبير: المهم هتعمل ايه مع فيروز هتاخد منها المصنع
سالم: ايوه أنا هتكلم معاها هى اكيد مش محتاجاه
عبير بحقد: اكيد طبعاً دى هتتجوز دياب الهوارى اصغر ملياردير على العالم يعنى مش هتحتاج فلوس وكملت فى نفسها بكُره مابقاش أنا عبير اما خليتو يطلقك ويتجوز هند
قاطع تفكيرها صوت سالم
سالم: هى فين هند يا عبير
عبير: هند راحت عند صاحبتها
هند من على الباب: انا جيت اهو
سالم: كنت فين يا هند
هند بتوتر غير ملحوظ: كُنت عند صحبتى
سالم بغضب مصطنع: لما تطلعى تانى يبقى قوليلى
هند: حاضر يا بابا
سالم: حضرى نفسك بكره هنروح كتب كتاب فيروز فى سوهاج
هند بكذب: ايه دا هتتجوز مين
عبير بحقد: هتتجوز دياب الهوارى حد قدها
هند: معقول بص لواحده زيها طب انتو لقيتوها فين
سالم: كانت عايشه عند دياب الهوارى
هند: ايه دا وعامله نفسها محترمه وهى طلعت بترسم على دياب الهوارى
سالم: خلاص الموضوع خلص بكره تجهزو نفسكم عشان هنروح أنا طالع ارتاح يلا يا عبير
هند: وأنا كمان طالعه
كُل واحد طلع على اوضته
فى اوضه هند
هند: الو يا جمال
جمال: ايوه هند حد شك فيكى
هند براحه: لا الحمدلله محدش عرف حاجه
جمال: طب كويس يبقى متتأخريش عليا وانتِ اهو عرفتى العنوان
هند: بس احنا لازم نتجوز يا جمال أنا دلوقتى حاسه نفسى رخي*صه
جمال بسخريه فى نفسه: حسيتى انتِ المفروض تتأكدى انك رخي*صه
هند: ايه يا جمال روحت فين بقولك هنتجوز امتى
جمال بكذب: ان شالله يا حببتي هظبط الدنيا معايا وهتقدم يلا سلام
هند سلام
وقفلو مع بعض
جمال: ههههههه يا هند فاكره انى ممكن ابص لوحده زيك يابت خالتى مش عارفه انى خلاص اخدت اللى أنا عايزه
(من أكتر الحاجات المُهمه انك متثقيش فى كلام اى ولد يقولك بحبك لانو لو فعلاً بيحبك هيخبط على بابك ويطلبك بالحلال مش هيدخل من الشباك فبلاش ترخصى نفسك وتكسرى راس اهلك خلى راس اهلك دايما مرفوعه)
عند دياب
هاله: حمدالله علي سلامتك يا ولدى
قرب منها دياب وباس ايدها
دياب: الله يسلمك ياما
فيروز: حمدالله علي سلامتك يادياب
دياب: الله يسلمك يا فيروز
هاله: عملت ايه ياولدى
دياب: روحت الشركه عندو وقولتلو انى عايز اتقدم لفيروز بنتو وهو وافق وكتب الكتاب بعد بكره
هاله: على خيره الله ياولدى
دياب: فى ضيوف جايين بعد العشا ياما
هاله باستغراب: مين ياولدى
دياب: واحد اسمو نادر رأفت الدمنهورى الدكتور بتاع فاطمه بنت عمي جاى هو واهلو أنا هطلع اتصل على قاسم اقولو ينبه على سليم ياجى النهارده يقعد معانا ومع الناس واندهى برضو حريم اعمامى ياما عشان هنعوز شاى للناس
هاله: متقلقش يا ولدى هقولهم حاضر ربنا يعينك ياولدى
دياب: يارب وطلع فوق
هاله: اطلعى انتِ كمان يا فيروز انتِ من الصبح بتنضفى يابتى وورد كانت بتساعدك بس هى رجعت الكليه فالحمل بقى عليكى
فيروز:لا عادى ياماما أنا مش تعبانه من شغل البيت
هاله: اطلعى حتى ارتاحى شويه على ما الناس تاجى شويه
فيروز: حاضر يا ماما عن اذنك
طلعت فيروز وهي رايحه اوضتها اتفاجأت بحد بيسحب ايديها وبيقفل الباب
فيروز وضهرها فى الباب: فى ايه يا دياب خضتنى
دياب وهو محاصرها بإيده وبهمس فى ودنها: وحشتينى
فيروز بخجل: دياب ابعد هصوت والم عليك البيت
دياب: طب أنا هسيبك بشرط
فيروز بعدم فهم: ايه هو
دياب وهو بيشاور على خده: عايز بوسه
فيروز بصدمه: لا طبعا لو سمحت سيبنى
دياب بإستفزاز: خلاص يبقى مش هتطلعى من هنا
فيروز بوجه باكى: لو سمحت سيبنى
دياب وهو بيضحك: خلاص اطلعى بره صعبتى عليا
فيروز فتحت الباب بسرعه وجريت وهو كان بيضحك عليها
فيروز فى اوضتها
فيروز: قليل الادب بس قمر يخرب بيته ايه اللى أنا بقوله دا
تسريع الاحداث
فى العشاء
واقف دياب وسليم وقاسم بيستقبلو نادر و والده و والدته
دياب: أهلا وسهلا بيكم اتفضلو على المندره قاسم خد الحريم دخلهم جوى لامى
قاسم: تمام يا اخوى
قاسم اخد والده نادر عند امو وجاب الشاى
فى مندره الرجاله
دياب: خير يا حج رأفت
رأفت: خير إن شاءلله احنا طالبين القرب منك
دياب: والله احنا لينا الشرف بس مين من البنات
رأفت: طالبين يد الانسه فاطمه لنادر ولدى قولت ايه
دياب: والله استاذ نادر زين الرجال بس الرأى برضو لبت عمى
رأفت : خدو وقتكم فى التفكير وإن شاءلله خير
دياب: إن شاءلله يا حج رأفت
رأفت: نستأذن احنا بقا بس معلش خلى حد ينده الحريم من جوه
دياب لسليم: روح انده الحريم من جوه يا سليم
سليم: حاضر يا دياب
دياب لرأفت: كُنت قاعدت شويه يا حج رأفت
رأفت: مره تانى يا دياب ياولدى وإن شاءلله الزيارات بنا كتير
دياب: ان شاءلله
مشى نادر وعيلته
دياب: اكيد طبعاً الست اتكلمت معاكم هما ليه جو عندنا
هاله: ايوه يا ولدى
دياب: طب انتِ ايه رأيك يا مرت عمي دا عريس بتك
ساميه: والله اللى انت شايفه صح يا ولدى انت اخوها الكبير برضو
دياب: والله الواد واهلو محترمين بس أنا هاخد رأى فاطمه
هى فين
هاله: روحى يا ساميه اندهى فاطمه من فوق
ساميه راحت وبعدين نزلت ومعاها فاطمه
فاطمه: عايز حاجه يا دياب
دياب: فى عريس متقدم ليكِ يا فاطمه قولتى ايه
فاطمه:.........
فاطمه: عايز حاجه يا دياب
دياب: فى عريس متقدم ليكِ يا فاطمه جولتى ايه
فاطمه بخجل: اللى تشوفه يا دياب
دياب: والله الواد واهلو ناس كويسين المهم انتِ اللي هتعيشى معاهم موافقه ولا لا
فاطمه بخجل: موافقه يا دياب
دياب: على بركه الله هكلمهم واقولهم اننا موافقين ونحدد معاد للخطوبه او كتب الكتاب وبالمره اعزمهم على كتب كتابى
فاطمه: الف مبروك يا دياب
دياب الله يبارك فيكِ
دياب: عزمت اهل البلد يا قاسم انت وسليم
قاسم: كلو تمام وسليم كلم يونس وقاله ياخد اجازه من الكُليه وهو نازل بكره
دياب لحريم اعمامه: انتو هتبيتو معانا النهارده عشان كتب الكتاب
ساميه واحلام: تمام يا ولدى
دياب: يلا نطلع نرتاح عشان بكره يوم مُتعب
فى صباح اليوم التالى
الاغانى شغاله فى قصر دياب ودياب بيشرف على الفِراشه بتاعه كتب الكتاب
دياب للصبى: هو فين قاسم وسليم ويونس
الصبى: معرفش والله يابيه بس أنا من شويه شوفتهم دخلو القصر معرفش طلعو ولا لا
دياب: طب شكراً
الصبى: العفو يابيه
دخل دياب القصر
دياب: هما فين العيال دول ياما
هاله: مش عارفه ياولدى حد شافهم
ساميه: لا أنا من شويه شوفتهم بره
دياب: هما كانو قاعدين جمبى وبعدين ملقتهمش
احلام: أنا شوفتهم طلعو فوق يا ولدى
دياب باستغراب: طلعو فوق ليه اصلا أنا طالع
طلع دياب لقيهم فاتحين الباب بسيط وبيتفرجو
دياب: انتو بتعملو ايه
سليم بهمس: وطى صوتك هتكشفنا اتفرج وانت ساكت
دياب بهمس: طب حد يفهمنى انتو بتعملو ايه
يونس بهمس: تعالى اتفرج وانت هتفهم وسع يا قاسم
قاسم بهمس: اهو وسعت اتفرجو وانتو ساكتين
بص دياب لقيهم بيتفرجو على البنات وهما بيرقصو
دياب: اه يا ولاد 🐕 انتو بتتفرجو عليهم والله لعد لتلاته لو لمحت حد هنا انتو عارفين الاسطبل وقبل ما يكمل كلامه كانو كلهم جريو على الجنينه
دياب قفل الباب بالراحه ونزل وراهم
ساميه: فى ايه العيال نازلين جرى ليه
دياب: مفيش يا مرت عمى انا خارج بره
كُلهم: تمام اتفضل
خلصو كُل الترتيبات وطلعو يجهزو نفسهم
عند والد فيروز
سالم: يلا هنتأخر انا قولت البسو بدرى
عبيرح: اهو خلاص خلصنا ايه الاستعجال دا
سالم: امال فين بتك
هند: أنا اهو يابابا
عبير: كلمت جمال
سالم: ايوه كلمتو وقاعد فى عربيته بره
هند: طب ومدخلش ليه
سالم: يدخل ليه اصلا احنا كده كده ماشين دلوقتى
طلعو واتجهو لقصر دياب
عند دياب
كانت الاغانى الصعيديه شغاله والناس فرحانه وبيرقصو بالعصايه.
ودياب كان لابس بدله وقاسم ويونس وسليم لبسين بدل برضو وبيستقبلو الناس
عند البنات
فاطمه: اهو خلصت ايه رأيكم فى الميك اب
فيروز كانت لابسه فستان سواريه بنفسجى وطرحه بنفس اللون وهيلز ابيض
امل وليلى: وااو شكلك حلو اوى
ورد: ايه دا انتِ بتعرفى يا فاطمه
فاطمه بغرور: ايوه طبعاً أنا جوايا مواهب مدفونه
كلهم ضحكو
فيروز: خلاص يوم كتب كتابكم انا اللي الميك اب بتاعكم تمام
البنات: خلاص تمام
ورد من الشباك: تعالو دياب وسليم بيلعبو بالعصايه
كان دياب وسليم بيرقصو على اغنيه محمود الليثى الصعيدى دايما ريس
البنات كانو بيتفرجو عليهم من فوق ودياب كسب
سليم بهزار: على فكره أنا خسرت بمزاجى عشان انت العريس وكده
دياب ضحك وحضنو بعض قاطعهم دخول اهل فيروز
سالم: ازيك يا دياب بيه
دياب ببرود: اهلا يا سالم بيه يونس خد الحريم دخلهم جوه
جمال: ازيك يا دياب بيه
دياب ببرود: اهلا يا جمال
قاسم: المأذون وصل يا دياب ودخلتو المندره
دياب: تمام يلا يا سالم بيه عشان نكتب الكتاب وانت يا سليم روح انده فيروز عشان كتب الكتاب
سليم: حاضر يا واد عمى
دخلو المندره وسليم نده فيروز
بعد فتره
المأذون: بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في خير والناس كلهم باركو لدياب ومشيو
دياب قرب من فيروز وباس راسهم تحت نظرات جمال اللي باين فيها الغل من دياب
جمال فى نفسه: والله ما هسيبك تتهنى بيها يا دياب يا انا يا انت
عند الستات
عبير قاعده بتبص للستات بضيق وهند بتبص للبنات بقرف
فاطمه بهمس للبنات: حد يقولى السحليه دى بتبص علينا كده ليه
ورد بهمس: والله لو ما سكتت لاجيبها من شعرها اللي فرحانه بى دا
ليلى بهمس: وكل دا ميكب اب
امل بهمس: عامله زى البلياتشو
كلهم ضحكو
يونس: كتبو الكتاب ياما
كلهم زغرطو
عبير: ايه الاسلوب البلدى بتاعكم دا
محدش رد عليها وهى اتغاظت اكتر
قاطعهم دخول فيروز وعلى وشها الفرحه
هاله وهى بتحضنها: الف مبروك يا مرت ولدى والله دياب عرف يختار
فيروز بإبتسامة: الله يبارك فيكِ ياماما هاله
ساميه بطيبه وهى بتحضنها:والله زى القمر ماشاء الله عليكِ ربنا يتمم فرحتك علي خير
عبير بحقد:مبروك بس يارب تكملى بدل ما ترجعى من تانى اسبوع متطلقه
بهتت ابتسامه فيروز فقالت احلام وهى بتحضنها: دياب يطلق فيروز دا ميقدرش يستغنى عنها وبقولك ايه بدل ما انتِ شاغله دماغك بفيروز اشغلى دماغك ببتك احسن
عبير بصت ليها بضيق ومتكلمتش
قاسم: فيروز دياب عايزك فى الجنينه
فيروز:حاضر
راحت فيروز الجنينه وكانت بتدور على دياب وبعدين ليقتو واقف مدى ضهرو
فيروز بابتسامه: كُنت عايزنى يا دياب
دياب مسك ايديها بحب: اخيرا يا فيروز اسمك اتكتب على اسمى
فيروز بتبتسم بخجل
دياب: ممكن اعمل حاجه كُنت مأجلها لما نكتب الكتاب
فيروز بعدم فهم: ايه هى
دياب مسك وشهاوقرب من فيروز وقب*لها تحت صدمه فيروز
جمال كان معدى وشاف دياب وفيروز
جمال بحقد: اه يا بت 🐕 بقا بتعملى عليا أنا شريفه وانتِ بتخلى دياب الهوارى يقرب منك عادى بس والله لندمك وراح عند سالم
دياب بعد من فيروز
دياب بحب: يلا ندخل جوه
فيروز باصه فى الارض بخجل
دياب رفع راسها: مفيش اى داعى للاحراج انتِ مراتى قدام ربنا والناس يلا ندخل جوه
فيروز بخجل: يلا
دخلو جوه وكانت عبير وهند وسالم وجمال ماشين
قاسم وسليم ويونس بيبصو لدياب ويضحكو
دياب قرب منهم: انتو بتضحكو على ايه
سليم بضحك: امسح الروج اللي فى بقك دا الاول
دياب مسح بوقو بإيدو وطلع فيها روج
دياب بص ليهم بإحراج وقال: احم خلاص خلص الموضوع
قاطعهم كلام سالم
سالم: نستأذن احنا سلام يا فيروز
فيروز: سلام يا بابا
جمال وهو بيمد ايده لفيروز: سلام يا فيروز
دياب مسك ايد دياب وضغط عليها جامد: معلش اصلها مش بتسلم على رجاله
جمال فك ايده من ايد دياب بالعافيه
سالم: يلا سلام يا دياب بيه
دياب: اتفضلو
كلهم ركبو عربياتهم
فى عربيه جمال
جمال: الو يا هاجر
هاجر: الو يا جمال بيه
جمال: بصى اللى هقولك عليه دا تعمليه بالحرف الواحد
هاجر: عينى ليك يا باشا قول
جمال:................... فهمتى
هاجر بخبث: فهمت طبعا
جمال بخبث: يلا سلام الموضوع دا يتم بكره
هاجر بخبث : اعتبرو حصل يلا سلام
وقفلو مع بعض
جمال بخبث: أنا هوريكى يا فيروز مين هو جمال
فى عربيه جمال
جمال: الو يا هاجر
هاجر: ايوه يا جمال بيه اى اوامر
جمال: اللى هقولك عليه دا تعمليه
هاجر: أنا تحت امرك ياباشا
جمال: انتِ بتقولى ان فيروز ادتك رقم دياب عشان تتواصلى معاها صح
هاجر: ايوه ياباشا
جمال:طب اللى هقولك عليه دا تنفذيه بالحرف الواحد تمام
هاجر:قول ياباشا وأنا هنفذ
جمال:اسمعى.......................فهمتى
هاجر بخبث: فهمت يا باشا
جمال بخبث: أنا مش عايز غلطه والموضوع دا يتم بكُره
هاجر: عيونى ليك يا باشا بس حسابى فين
جمال: الموضوع يتم بكُره وهديكى اللى انتِ عايزاه
هاجر: كدا اتفقنا سلام
جمال: سلام
وقفلو مع بعض
جمال: والله يا فيروز لعرفك مين هو جمال يا زبا*له
عند فيروز
قاسم ويونس وسليم بيضحكو
دياب بضيق: ما خلاص ياد انت وهو ايه دا
هاله باستغراب:هما مالهم بيضحكو يا دياب
سليم بضحك: هو انت متعرفيش
هاله: اعرف ايه ياولدى
يونس بضحك: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه
ساميه: ايوه صح هو مال بوقك فى احمر كده يا ولدى
دياب بيمسح بوقه
دياب بنرفزه لفيروز: عشان تبقى تحطى زفت روج تانى
قاسم بضحك: وهى روز مالها يا دياب ولا انت اللى نمس
كلهم بيضحكو لانهم فهمو وفيروز هتموت من الاحراج
احلام بضحك:خلاص ياواد منك ليه
دياب بابتسامه توعد: بكره الصبح فى اجتماع فى الجنينه ليكم انتم التلاته وعايزكم وياريت تحضرو بالزوق بدل ما اخلى الرجاله تجيبكم بالعافيه
قاسم وهو بيخبط على ايده: مش قولتلكم اخره الضحك دا فى مصيبه
سليم بخوف: عايزنا فى ايه يا دياب
دياب بإبتسامة صفرا: عايزكم فى كُل خير متخفوش
فيروز بإحراج: عن ازنكم أنا انا هروح انام
دياب: استنى يا فيروز
فيروز وقفت وفجأه نزل على رجله وطلع خاتم الماظ وبيلبسو ليها وبعدين وقف
دياب وهو بيبوس ايدها بحب: النهارده أنا اسعد انسان لانك اتكتبتى على اسمى بحبك
فيروز بخجل: وأنا كمان
قاسم بهزار: اوعدنا يارب امتى بس القمر يحن
ليلى بتتكسف
يونس بزهق: ايه ياعم روميو يلا عايزين ننام
هاله: النهارده جات ام نادر والله ست محترمه واخر ادب
احلام: اه والله آخر ادب واخلاق
دياب: ايوه أنا عزمتهم امبارح واتفقنا ان كتب الكتاب ان شاءلله بعد بكره
ساميه: على خيره الله ياولدى
فيروز وهى بتحضن فاطمه: الف مبروك يا فاطمه
فاطمه: الله يبارك فيكِ يا فيروز
كلهم باركو لفاطمه
ساميه واحلام: نستأذن احنا بقا
هاله: ليه خليكم بيتو معانا النهارده
احلام: لا مره تانيه ان شاءلله
دياب: استنى ما مرت عمي انا هاجى اوصلكم
ساميه: توصلنا ايه ياولدى دا التلات بيوت جمب بعض واحنا معانا سليم يعنى متخافش يولدى يلا سلام
كلهم: سلام
هاله: يلا نطلع نرتاح احنا كمان
دياب: يلا
فى صباح اليوم التالى
بعد ما خلصو فطار
الحارس: دياب بيه سليم بيه مستنى حضرتك بره
دياب بتوعد: قلو ان جاى دلوقتى
فيروز: انت هتعمل فيهم ايه
دياب ببراءه: متخفيش أنا مش هعمل فيهم حاجه خالص
فيروز بشك: مش مرتاحه ليك
دياب بضحك: هتعرفى كُل حاجه دلوقتى هو فين قاسم ويونس
ورد: اول ما خلصنا فطار طلعو بره علطول
دياب: كويس طلعو بالزوق أنا طالع دلوقتى
بره فى الجنينه
يونس: ياترى دياب هيعمل ايه
سليم: مش عارف أنا قلبى واقع فى رجلى
قاسم: وانا والله مش قلتلكم اخره الضحك دا مصيبه
دياب: اهلا من غير كلام تعالو ورايا
كلهم مشيو وراى دياب لحد ما وقف عند الاسطبل
دياب وهو بيمسك الكُرباج: الاسطبل دا فى خلال ساعتين الاقيه نضيف
قاسم بهزار: مسيو جاك أنا ظابط محترم
سليم: يعنى أنا اللى طبال مانا كمان ظابط
دياب: أنا مش عايز كلام كتير وانت يا استاذ يونس مش بتتكلم ليه
يونس: شوفت أنا محترم ازاى عشان معملش حاجه
دياب وهو بيقلد يونس: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه
قاسم وسليم ماتو على نفسهم من الضحك
يونس: ايه دا انا مش بتكلم كده وانتو بتضحكو على ايه
دياب: على فكره كُل الكلام دا من وقتكم أنا لو الاسطبل متنضفش خلال ساعتين هخليكم تعيدو من الاول
راح قاسم ويونس وسليم غيرو هدومهم وابتدو فى التنضيف
قاسم بتأثر وهو بينضف: يا دنيا طفيتى شمعى
سليم بتأثر: ياناس كترتو دمعى
يونس بتأثر مصطنع: والعمر راح هضر
دياب: هتفضلو تغنو كده كتير صوتكم يقرف
قاسم: اهلى دول واخوات ولمه ولا دول تعابين وسامه
دياب كان هيتكلم قاطع كلامهم تليفونه اللي رن
دياب: السلام عليكم
هاجر: وعليكم السلام دا رقم دياب
دياب: ايوه أنا دياب مين معايا
هاجر: أنا هاجر زميله فيروز وكُنت عايزه اكلمها ينفع
دياب: اه طبعا ينفع بس انتِ عرفتى رقمى منين
هاجر: هى ادتهونى
دياب: تمام ثوانى هديها التليفون
دياب دخل القصر
دياب: خدى يا فيروز كلمى صحبتك هاجر
فيروز اخدت منو التليفون وهو طلع بره
فيروز: ازيك عامله ايه
هاجر: الحمدلله بخير بقولك ايه فى شويه محاضرات تعالى خدوهم
فيروز: اخدهم من فين أنا مش معايا عنوانك
هاجر: عنوانى اهو ******* هو دا يستى عنوانى
فيروز: مش عارفه دياب هيوافق ولا لا
هاجر بخبث: هما خمس دقايق مش اكتر
فيروز: مش عارفه هقولو حاضر
تسريع الاحداث
فيروز لبست ورايحه عند دياب تقولو
فيروز راحت وشافت منظر يونس وسليم وقاسم ضحكت عليهم
سليم بغيظ منها: اضحكى ياختى ربنا على الظالم
دياب: انتِ رايحه فين
فيروز: رايحه عند صحبتي هاجر عشان المحاضرات
دياب: وخدتى اذن مين إن شاءلله
فيروز: والله هروح بسرعه يا دياب والنبى
دياب: خدى السواق معاكى
فيروز: حاضر
تسريع الاحداث
وقفت العربيه عند بيت هاجر
هاجر: استنى هنا هما خمس دقايق وهنزل على طول أنا هطلع الدور التانى
السواق: حاضر يا هانم
طلعت فيروز لهاجر وخبطت على الباب وهاجر فتحت ليها
هاجر: تعالى ادخلى
دخلت فيروز
فيروز: ورق المحاضرات فين
هاجر بخبث: ادخلى الاوضه دى هتلاقيه فى جرد المكتب
فيروز دخلت الاوضه
هاجر بصوت واطى: اطلع يا جمال هى جوه
جمال طلع فلوس كتير: خدى اهو زى ما اتفقنا
هاجر اخدتهم بطمع: وأنا اعمل ايه دلوقتى
جمال: خليكِ متمشيش
هاجر: حاضر
فى الاوضه
فيروز: هو فين الورق دا
ورق ايه انتِ صدقتى اللعبه يا حلوه
فيروز برعب: ج جمال
عند السواق.
السواق: الو يا دياب بيه فيروز هانم بقالها نص ساعه منزلتش وهى قالت خمس دقايق
دياب بقلق: ازاى يعنى أنا جاى دلوقتى قولى العنوان
السواق:***** هو دا العنوان يابيه
قاسم: فى ايه يا دياب
دياب بقلق: فيروز بقالها اكتر من نص ساعه عند صاحبتها أنا رايح دلوقتى
سليم: استنى احنا كمان هنغير هدومنا ونروح
دياب: تعالو ورايا وهاتو الحراس معاكم
جهز دياب نفسو بأقصى سرعه ولبس لبس مش صعيدي عشان يقدر يتحكم فى نفسه (يعنى لو هيجرى او كده)
عند فيروز
فيروز: انت عايز منى ايه
جمال: هو دياب الهوارى احسن منى فى ايه
فيروز: دياب الهوارى دا ار*جل منك يا زبال*له
جمال صفعها على وشها
جمال: أنا هوريكى وشى التانى
جمال مسك فيروز وشد منها الحجاب وكان بيق*طع هدو*مها وهو بتصرخ
عند دياب وصل تحت البيت وجرى على العماره وطلع على الدور التانى وكسر الباب ودخل هو والحراس
هاجر برعب: ايه اللي انت عملتو دا
دياب بعيون حمرا: حسابك معايا بعدين يازبا*له خدوها
وسمع صوت صريخ فيروز
دخل الاوضه وكسر الباب فى وصول قاسم ويونس وسليم
دياب مسك جمال وبعدو عن فيروز وكان بيضرب فيه بغل
وبعدين راح لفيروز و سليم ادالو الجاكت بتاعه
دياب لبس الجاكت لفيروز اللي بتبكى وكان ماشى بيها
جمال بضحك جنون:هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك
دياب وقف من الصدمه
دياب كان رايح على اوضته بس قال يروح يشوف فيروز
دياب دخل اوضه فيروز بالراحه قعد يبص عليها كتير وبعدين طلع من اوضتها ورايح اوضته سمع صوت فيروز
فيروز: دياب
دياب بجمود: نعم يا فيروز
فيروز: دياب أنا مليش ذنب والله أنا بحبك
دياب: خلاص حكايتنا خلص من قبل ما تبتدى ربنا يرزقك بواحد غيرى دياب قلع دبلتو وحطها فى ايدها
دياب: انتِ طالق يا فيروز
وسابها وراح اوضته
فيروز بدموع: لا يا دياب أنا بحبك ديااااااااااب
صحيت فيروز من النوم وكانت بتبص حوليها وبتتنفس بسرعه(ايوه كانت بتحلم محبتش أزعل فانزاتى والله 😂)
فيروز: الحمدلله كُنت بحلم
مسكت كبايه المايه اللي جمبها وشربت وبعدين راحت عند البلكونه وشافت دياب قاعد لوحدو قررت تنزل تقعد معاه
فى الجنينه
نزلت فيروز لقتو واقف وبيبص للسما حطت ايدها على كتفه
وهو بص ليها
فيروز بدموع: انا مليش ذنب والله يا دياب أنا معرفش كُل دا هما زى ما أزوك ازونى والله
دياب بحنان وهو بيمسح دموعها: أنا عارف يا حببتى انك ملكيش ذنب في كل دا تعالى فى حضنى يلا
فيروز ابتسمت وحضنت دياب جامد بعد فتره بعدت عنو
فيروز: بس أنا زعلانه منك
دياب: وزعلانه منى ليه
فيروز بزعل طفوله: عشان طلقتنى وقلعت دبلتك وحطيتها فى ايدى
دياب بإستغراب: طلقتك وقلعت دبلتى اللي هى فى ايدى اصلا امتى دا
فيروز بطفوله: فى الحلم
دياب بضحك: اطلقك ايه بس دا مستحيل اسيبك لحد غيرى انتِ الحُب الاول والاخير فى حياتى
فيروز بخجل: وانت كمان انا عمرى ماحبيت حد قدك
دياب مسك ايدها وباسها
فيروز: هو بكره كتب كتاب ولا خطوبه لفاطمه
دياب: لا اصل الحج رأفت والد نادر قالى يخليها كتب كتاب على طول وأنا خليت قاسن وسليم ويونس يعزمو اهل البلد
فيروز: تمام ممكن اسألك سؤال
دياب: اتفضلى يا روز
فيروز بابتسامة: هو انت كُنت قاعد لوحدك ليه
دياب: اصل كُنت متضايق شويه ومش جايلى نوم فنزلت اشم شويه هوا
فيروز: طب يلا ندخل جوا
دياب: يلا اصل أنا كمان عايز انام
دخلو كُل واحد اوضته
فى القسم
فى احد غرف الحجز
سالم بغضب: انت ايه اللي عملتو دا يا مجنون انت صح اعترفت بكُل حاجه
جمال: انا كُنت بقول لدياب الهوارى انى معلم عليه فى موت ابوه مكنتش اعرف ان الحكومه بتراقب كلامنا
سالم: واهو طلع دياب الهوارى اذكى منك وهناخد إعدام وهو انت فعلا كُنت هتغ*تصب فيروز
جمال: كنت بس ابن 🐕 اللي اسمو دياب دا لحقها منى
سالم: اهو شوفت بسبب غبائك احنا وصلنا فين وبعدين ما انت اتقدمتلها وهى رفضتك ولا هو بالعافيه
جمال: والله ما اسيبه يتهنى بيها وبعدين أنت هتعمل الاب الحنين ما انت من زمان عمرك ما حسست فيروز انك ابوها
سالم بحُزن: فعلا معاك حق عمرى ما حسستها بكده بس سيبها فى حالها يا جمال سيبها تعيش حياتها مع اللى بتحبو
جمال بشر: والله ما أنا سايبها فى حالها ولا هخلى دياب يتهنى بيها يا أنا يا هو
عند عبير
هند: ماما لازم نشوف محامى فى اسرع وقت لبابا ولجمال
عبير: لما اشوف محامى كويس يعنى عيزانى انزل الف على احسن محامى فيهم
هند: ايه البرود اللي انتِ فيه دا بقولك لازم نلحق قبل ما يتحكم عليهم فى القضيه
عبير: عشان غبيه مش طالعه لامك ابوكى ودخل السجن هو وجمال يعنى الشركه والفلوس بقو بتوعنا
هند: طب يفرض فيروز جات وطلبت بحقها
عبير: لا اللى هيبقى عندها مش قليل دى عندها المصنع بأسمها وكمان هتتجوز دياب الهوارى يعنى فلوسنا كلها بالنسبه ليها متسواش حاجه يلا نطلع بس انتِ وشك اصفر كده ليه
هند بتوتر: لا مفيش حاجه دا شويه برد
عبير بشك: تمام يلا نطلع ننام
فى صباح اليوم التالى
عند دياب الهوارى
كانت الناس فى بيت عم دياب بيجهزو الفِراشه بتاعه كتب الكتاب ودياب والشباب بيشرفو عليهم والستات جوى البيت والبنات كُلهم فى قصر دياب الهوارى بيقيسو الفساتين
دياب: أنا رايح البيت وجاى تمام
كُلهم: تمام
عند البنات
فاطمه: حلو الفستان عليكى اوى يا فيروز
فيروز: لا دا ضيق ودياب مش هيرضى خلى اى حد فيكم يلبسو
أمل: يبنتى البسيه عادى
ليلى: ايوه عادى كُلنا معانا فساتين
فيروز: لا أنا معايا فستان فى اوضتى هروح اجيبه واجيلكم
طلعت فيروز من الاوضه وكانت مش واخده بالها لانها بتبص على الفستان فخبطت فى دياب
دياب سرح فى شكلها لان شعرها نازل على عينها وبعدين اخد باله من الفستان سحب ايدها بسرعه ودخل اوضته وقفل الباب
دياب بضيق: ايه اللي انتِ لابساه دا
فيروز بتوتر: والله كُنت هخيرو
قرب دياب منها وهى بترجع لورا لحد وخبطت فى الباب قرب من ودنها وقال: والله لو لمحتك لابسه الفستان دا فى كتب الكتاب هقطعو عليكى وانا مش بعيد كلامى
فيروز بتوتر من قربه: والله مش هلبسو فى كتب الكتاب سيبنى اطلع
دياب برفعه حاجب: انتِ هتطلعى كده
فيروز: امال اطلع ازاى
دياب: استنى
راح دياب عند دلابه وطلع لبسو الصعيدى ولبسو ليها
دياب بضحك علي شكلها: كده حلو
فيروز: ايه هو اللي كده حلو أنا مش هعرف امشى
دياب: ومين قال انك هتمشى
فيروز بتريقه: امال هطير اعاااااا نزلنى
دياب وهو شايلها: لا برضو مش هتطيرى أنا اللى هشيلك
فيروز: دياب نزلنى لحد يشوفنا
دياب بضحك: يا بت انتِ مراتى هوديكى الاوضه وامشى على طول والله
دياب وصل فيروز الاوضه ومشى وهى غيرت الفستان ولبست الفستان التانى وراحت عند البنات
تسريع الاحداث
كانو كلهم فى بيت عم دياب ودياب وقاسم ويونس بيستقبلو الناس والستات قاعدين جوى ومشغلين اغانى والبنات فوق مع بعض
فيروز: اهو أنا خلصت ايه رأيكم
فاطمه كانت لابسه فستان نبيتى وطرحه نفس اللون وهيلز سودا
فاطمه: وااو بتعرفى تعملى ميك اب تحفه يا فيروز
فيروز بغرور: عشان تعرفى إنك مش الوحيده اللي جواكى مواهب مدفونه
ليلى: التواضع عندكم فى ذمه الله بصراحه
أمل: حتى أنا بقول كده برضو
عند دياب اهل نادر وصلو
رأفت: ازيك يا دياب يا ولدى
دياب باحترام: الحمدلله كويس ازيك انت يا حج رأفت
رأفت: الحمدلله بخير
دياب: ازيك يا نادر
نادر: الحمدلله يا دياب ازيك انت
دياب: الحمدلله اتفضلو جوا فى المندره يا يونس خد الحريم دخلهم جوا
يونس: حاضر يا خوى
عند الحريم
احلام: منوره البيتوالله يا نفين
نفين: البيت منور بأصحابه يا احلام امال فين عروستنا الحلوه
هاله: قاعده فوق اطلعى اندهيها يا ساميه
ساميه: حاضر يا هاله
بعد فتره نزلت فاطمه
نفين بحُب: ما شاء الله قمر يا حببتى والله الواد نادر دا عرف يختار
فاطمه بخجل: شكراً لحضرتك
نفين بهزار: لا حضرتك ايه بقا أنا من هنا ورايح تقوليلى ماما مش هتبقى مرت ولدى الوحيد يبقى بتى
عند الرجاله
المأذون جى ودياب قال لقاسم ينده فاطمه عشان كتب الكتاب
بعد فتره
بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما فى خير
الناس كانت بتبارك وتمشى
نادر قرب من فاطمه وباس راسها ونزل على ركبتو ولبسها الخاتم
نادر: مبروك عليا انتِ
فاطمه كانت بتبص بخجل
نادر: مفيش حاجه تقوليها كده يعنى
فاطمه: اقول ايه يعنى
نادر بابتسامة: خلاص هسهلهالك بحبك
فاطمه بابتسامة خجل: وأنا كمان
بعد وقت طويل مشى نادر واهلو
فى اوضه فاطمه تليفونها رن برقم غريب
فاطمه: الو
نادر: الو يا قلب نادر
فاطمه: ايه دا نادر هو انت جبت رقمى منين
نادر: اخدتو من تليفون امى بس سيبك من دا وحشتينى
فاطمه بضحك: احنا كُنا مع بعض على فكره
نادر بضحك: ما انتِ بتوحشينى على طول
وقعدو يتكلمو مع بعض
عند دياب
قاسم: بس ايه القمر دا اللي كان انهارده
ليلى بكسوف: شكراً يا قاسم
قاسم: بحبك
ليلى: وأنا كمان
يونس: امتى السنين تعدى بقا خلينا نتجوز
امل: ان شاءلله يا يونس
يونس: انتِ الحُب الاول والاخير فى حياتى
امل بخجل: وانتِ كمان
سليم: ايه الجمال دا يا وردتى
ورد بخجل: بجد كنت حلوه يا سليم
سليم: كنتِ حلوه انتِ كنتِ قمر
ورد: شكراً يا سليم
سليم مسك ايدها وباسها
دياب: احلى حاجه انك سمعتى الكلام وغيرتى الفستان
فيروز: أنا مش كنت هلبسو والله
دياب: بس كُنتِ قمر النهارده
فيروز: وانتِ كمان كنت حلو اوى
هاله: يلا بينا يا دياب ياولدى
دياب: اه يلا ياما يلا ياعم روميو منك ليه
قاسم: ما خلينا شويه
يونس: اه والله ياريت
دياب: يلا بينا نروح نرتاح شويه
سليم: اه يلا النهارده كان يوم متعب
وكُل واحد راح بيته
انضم لجروب التليجرام ( هينزل فيه الرواية كاملة ) اضغط هنا
للانضام لجروب الواتساب اضغط هنا
تابعى صفحتنا على الفيسبوك عشان تبقى اول واحدة تقرأ البارت اول ما ينزل
صفحتنا على الفيسبوك من هنا